ထုိင္းရဲတုိ႔၏ မသမာမႈမ်ား (အပိုင္း ၄)

ဘီလူးကြ်န္းသား
ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္တိုင္း 29, Jan, 1995

၁၉၉၂ခုႏွစ္၊ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခြ်န္လိပိုင္က ကေလးျပည့္တန္ဆာႏွင့္ အတင္းအက်ပ္ ျပည့္တန္ဆာ ေစခိုင္းမႈအေပၚ ႏွိမ္နင္းၿဖိဳခြဲရန္ ေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ ယင္းေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီး တစ္ခုေသာေန႔ရက္တြင္ ထိုင္းေတာင္ပိုင္းရွိ ေဆာင္ခေလာင္ျပည္နယ္၊ ျပည္နယ္ခန္းမ၌ လည္ပင္းလွီး သတ္ျဖတ္ျခင္းခံထားရသည့္ မိန္းကေလးငယ္တစ္ဦး၏ အေလာင္းကို ေတြ႔ရွိခဲ့ရေလသည္။ ယင္းမိန္းကေလးငယ္သည္ ျပည့္တန္ဆာအိမ္တစ္လံုးမွ ထြက္ေျပးရန္ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည့္ မိန္းကေလးငယ္တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရၿပီး ယင္းလူသတ္မႈတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည့္ လူ(၆)ဦးအနက္ ထိုင္းရဲ (၂)ဦးပါဝင္ခဲ့ေလသည္။

စံုစမ္းစစ္ေဆးေတြ႔ရွိခ်က္အရ ယင္းမိန္းကေလးငယ္အေနျဖင့္ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ ရန္ ႀကိဳးပမ္းစဥ္ကာလအတြင္း အျခားထိုင္းရဲ(၂)ဦးတုိ႔က မိန္းကေလးငယ္အား ေဖ်ာင္းဖ် အယံုသြင္း၍ ျပည့္တန္ဆာအိမ္ပိုင္ရွင္ထံမွ ေခ်းယူထား သည့္ေငြမ်ား ေၾကလည္ သည္အထိ ျပန္၍အလုပ္လုပ္ကိုင္ရန္ ယင္းျပည့္တန္ဆာအိမ္သို႔ ျပန္ပို႔ေပးခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

၁၉၉၄ခုႏွစ္ကလည္း ယင္းကဲ့သို႔ ထြက္ေျပးခဲ့သည့္ မိန္းကေလးငယ္တစ္ဦးသည္ ရဲတပ္ဖြဲ႔မွ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈျပဳလုပ္ေနစဥ္အတြင္း သူမဘာသာ အဆိပ္ေသာက္ သတ္ေသ သြားေစရန္ တစ္စံုတစ္ဦးက စီစဥ္ဖန္တီးခဲ့ေၾကာင္း သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚခဲ့ေလသည္။

နယူးေယာက္ၿမိဳ႕အေျခစိုက္ လူ႔အခြင့္အေရး ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔၏ ၁၉၉၃-၉၄ ခုႏွစ္ အစီရင္ခံစာအရ ထိုင္းျပည့္တန္ဆာအိမ္မ်ားအတြက္ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားအား ဝယ္ယူေရး၊ တရားမဝင္ လူကုန္ကူးမႈမ်ားတြင္ ထိုင္းရဲမ်ား ပါဝင္ပတ္သက္လ်က္ရွိ ေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ရာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္ရဲႏွင့္ ျပည္နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔တုိ႔က ထိန္းခ်ဳပ္ထား ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ နယ္ျခားျဖတ္ေက်ာ္၍ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ရန္ ျမန္မာမ်ား အတြက္ အလြန္႔အလြန္ ခဲယဥ္းေၾကာင္း၊ သို႔ျဖစ္၍ ထိုင္းရဲမ်ားမသိဘဲ သို႔မဟုတ္ ပါဝင္ ပတ္သက္ျခင္းမရွိဘဲ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ဝင္/ထြက္ရန္ ခဲယဥ္းေၾကာင္း၊ ထိုင္း ျပည့္တန္ဆာအိမ္မ်ားကလည္း ထိုင္းရဲမ်ားကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးထားေၾကာင္း၊ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းရွိ ဂ်ပန္လူမိုက္မ်ားႏွင့္ေပါင္း၍ မိန္းကေလးမ်ားအား ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ ပို႔ေဆာင္ကာ လိင္ကုန္ကူးမႈကိစၥမ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ေစခဲ့ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ပါဝင္ေလ သည္။

ဤသည္မွာ ထိုင္းရဲမ်ား၏ မသမာမႈမ်ား၊ ယုတ္မာရက္စက္မႈမ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ခုပ္ေတာင္ကြ်န္းလူသတ္မႈတြင္ စြပ္စြဲခံရသူ ျမန္မာႏွစ္ဦး အျပစ္မရွိေၾကာင္း ထြက္ဆို

ဘီလူးကြ်န္းသား
Bangkok Post, 9 Dec 2014

ခုပ္ေတာင္ကြ်န္းေပၚ၌ ၿဗိတိန္တိုးရစ္ႏွစ္ဦး အသတ္ခံခဲ့ရမႈတြင္ တရားခံမ်ားအျဖစ္ စြပ္စဲြ ခံထားရသူ ျမန္မာႏွစ္ဦးတို႔သည္ ၎တို႔အေပၚ တင္ထားသည့္ စြဲခ်က္အားလံုးအေပၚ အျပစ္မရွိေၾကာင္း တရားရံုး၌ ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္ဟု ျမန္မာႏွစ္ဦးတုိ႔၏ ေရွ႕ေနက ဒီဇင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။

အသက္(၂၁)ႏွစ္အရြယ္ရွိ ေဇာ္လင္းႏွင့္ ေဝၿဖိဳးတုိ႔ႏွစ္ဦးအား လူသတ္ရန္ ႀကိဳတင္ ႀကံစည္မႈ၊ မုဒိမ္းမႈႏွင့္ ခိုးမႈမ်ားအပါအဝင္ စြဲခ်က္(၅)ခုတို႔ျဖင့္ ဒီဇင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ခုပ္စမြီတရားရံုး၌ ရံုးထုတ္ခဲ့သည္။

ျမန္မာႏွစ္ဦးတို႔၏ေရွ႕ေန ထာႏုအကီကာခ်ိဳ႕က "စြဲခ်က္အားလံုးအတြက္ အျပစ္မရွိ ေၾကာင္းကို ၎တုိ႔ႏွစ္ဦးစလံုးက တရားရံုးတြင္ ထြက္ဆုိေလွ်ာက္လဲခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ တရားရံုးအေနျဖင့္လည္း ခရီးသြားလုပ္ငန္းႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမ်ားအား ထိခိုက္ ေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဤအမႈအား ၿပီးျပတ္ရန္ အရွိန္ျမွင့္ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္ဟု မိမိနားလည္သေဘာေပါက္ထားေၾကာင္းျဖင့္ ရိုက္တာသတင္းဌာနသို႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ေသဆံုးခဲ့သူ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသားႏွစ္ဦး၏ ကိုယ္ေပၚ၌ ေဇာ္လင္းႏွင့္ ေဝၿဖိဳးတုိ႔၏ DNA အား စစ္ေဆးေတြ႔ရွိရသျဖင့္ ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႔က ၿပီးခဲ့သည့္ ေအာက္တိုဘာလအတြင္း ေဇာ္လင္း ႏွင့္ ေဝၿဖိဳးတို႔ကို ဖမ္းဆီးထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုင္းအစိုးရေရွ႕ေနမ်ားကလည္း ေဇာ္လင္းႏွင့္ ေဝၿဖိဳးတို႔အေပၚ လူသတ္ရန္ႀကိဳတင္ႀကံစည္မႈ၊ လူသတ္မႈအား ဖံုးကြယ္ ထားမႈ၊ မုဒိမ္းမႈ၊ ထုိင္းႏိုင္ငံအတြင္း တရားမဝင္ ဝင္ေရာက္မႈႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း ခြင့္ျပဳ ခ်က္မရွိဘဲ ေနထိုင္မႈတို႔ျဖင့္ တရားစြဲဆိုထားခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ေမလာ၏ မုိဘိုင္းဖုန္းႏွင့္ မ်က္မွန္တို႔အား ခိုးယူထးမႈျဖင့္လည္း ေဝၿဖိဳးအေပၚ ထပ္မံစြဲခ်က္တင္ထားခဲ့ေလသည္။

ႏွစ္ဖက္စလံုးတို႔မွ မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ားႏွင့္ သက္ေသအေထာက္အထားတို႔အား လာမည့္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ထပ္မံၾကားနာစစ္ေဆးမည္ဟု ခုပ္ဆမြီ ျပည္နယ္တရားရံုး ဒုတိယတရားသူႀကီး စူနဝပ္ စူရိယဖန္က ရက္ခ်ိန္းေပးထား ေၾကာင္း သိရသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာသံရံုးမွ တရားေရးအရာရွိ ဦးေအာင္မ်ိဳးသန္႔ကမူ "ေဇာ္လင္းႏွင့္ ေဝၿဖိဳးတို႔တြင္ အျပစ္မရွိဟု ယခုတိုင္ မိမိယံုၾကည္ထားေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္လည္း ယင္းအမႈသည္ တရားရံုးတစ္ခုတည္း၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အခြင့္အာဏာအေပၚတြင္ မူတည္ ေနေၾကာင္း၊ မိမိတို႔အေနျဖင့္ ထုိင္းႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒႏွင့္ တရားစီရင္မႈစနစ္အေပၚ ေလးစား ပါေၾကာင္း" ျဖင့္ Bangkok Post သတင္းစာသို႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ထိုင္းႏုိင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာသံရံုးမွ သံမွဴးႀကီး ဦးထြန္းေအး ကလည္း "ေဇာ္လင္းႏွင့္ ေဝၿဖိဳး တို႔ အာမခံရေရးအတြက္ ဒုတိယအႀကိမ္ ႀကိဳးပမ္းလ်က္ရွိေၾကာင္း၊ ယင္းအာမခံရေရး ႀကိဳးပမ္းမႈတြင္ ၎တုိ႔ႏွစ္ဦးစလံုးအေနျဖင့္ ထြက္မေျပးပါဟူေသာ အာမခံခ်က္လည္း အပါအဝင္ျဖစ္ေၾကာင္း"ျဖင့္ Bangkok Post သတင္းစာသို႔ ေျပာၾကားထားခဲ့သည္။

ေဇာ္လင္းႏွင့္ ေဝၿဖိဳးတို႔က ထုိင္းရဲမ်ား၏ ရိုက္ႏွက္ျခင္းႏွင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္ ဟု ထြက္ဆိုေျပာၾကားခဲ့ၾကေသာ္လည္း ထိုင္းရဲမ်ားဘက္မွ ယင္းထြက္ဆိုခ်က္အား ျငင္းဆိုထားေၾကာင္း သိရသည္။

ထုိင္းရဲမ်ား၏ မသမာမႈမ်ား အပိုင္း(၃)

ဘီလူးကြ်န္းသား
2014 Dec, 3

ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးနားဝစကားလံုးအခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့ပါသည္။ "ဥပေဒအထက္တြင္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်မရွိ"၊ "ေရႊသမင္ဘယ္ကထြက္ မင္းႀကီးတာကထြက္"၊ "ဥပေဒကို လက္တစ္လံုးျခား လုပ္သူမ်ား"၊ "မလိမ့္တစ္ပတ္" စသည့္ စကားလံုးမ်ား ျဖစ္ၿပီး အဓိပါယ္ကိုမူ ယခုခ်ိန္ထိ ဂဃနဏ နားလည္ၿပီဟု မေျပာရဲေသးေပ။ သို႔ေသာ္ ထိုင္းရဲမ်ားကမူ ယင္းစကားလံုးမ်ိဳးတို႔အား သိရွိနားလည္သေဘာေပါက္ရံုမွ်မက ေကာင္းစြာ အသံုးခ်၍ ၎တို႔၏ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကို ေဖာ္ေဆာင္ေနၾကေလၿပီ။ မိမိကိုယ္ ကို ေခတ္ေနာက္က်ေနၿပီဟု ကိုယ့္ဘာသာ ယိုးစြပ္၍ အားငယ္ရမည့္သေဘာ ျဖစ္ေနေပၿပီ။ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသားႏွစ္ဦး အသတ္ခံခဲ့ရမႈွတြင္လည္း တရားခံအစစ္တုိ႔ထံမွ မည္မွ်ထိ လာဘ္စားခဲ့ၿပီး သက္ေသအေထာက္အထားတုိ႔အား မည္မွ်ထိ ေဖ်ာက္ဖ်က္ ပစ္ခဲ့ၿပီလည္းဆိုသည္ကို မည္သူမွ် အတိအက် သိရွိႏိုင္ၾကမည္ မဟုတ္ေပ။

ထို႔ေၾကာင့္ ထိုင္းရဲတို႔သည္ အဆင့္အတန္းမေရြး လာဘ္စားၾကေလသည္ဟု အဆိုတစ္ခု အား မိမိတင္ျပလိုေပသည္။ မိမိ၏အဆိုအား လက္ခံျခင္း/ လက္မခံျခင္းတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္ ၍ အျငင္းအခံုမျပဳလုပ္လိုေသာ္လည္း ေအာက္ပါသတင္းေလးတစ္ပုဒ္ကိုမူ မိမိ၏အဆို အတြက္ အေထာက္အထးတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႔၊ ဗဟိုစံုစမ္းေရးဗ်ဴရို(CIB)အႀကီးအကဲေဟာင္း ရဲဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပြန္ပက္ခ်ာယာဖန္ႏွင့္ အဆင့္ျမင့္ရဲအရာရွိႀကီးမ်ားအပါအဝင္ လူ(၁၁)ဦးတို႔အား ေလာင္း ကစားဝိုင္းမ်ား ခိုးဖြင့္မႈ၊ ေလာင္စာဆီေမွာင္ခိုဂိုဏ္းမ်ားထံမွ လာဘ္စားမႈႏွင့္ ထိုင္းဘုရင္ အား အသေရဖ်က္မႈတို႔ျဖင့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲတပ္ဖြဲ႔က ၂၀၁၄ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ တရားစြဲခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။

CIB အႀကီးအကဲေဟာင္း ရဲဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပြန္ပက္ခ်ာယာဖန္၊ CIB ဒုတိယအႀကီး အကဲေဟာင္း ရဲဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကိုစစ္ေဝါင္ဂရြန္ရို တို႔အပါအဝင္ လူ(၉)ဦးအား ဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕ ရတ္ခ်ာဒါဖီစစ္လမ္းမႀကီးေပၚရွိ ရာဇဝတ္တရားရံုးတြင္ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၄ ရက္ ညေနပိုင္း၌ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့ေလသည္။

CIB အႀကီးအကဲေဟာင္း ႏွစ္ဦးတို႔ႏွင့္ အေပါင္းအပါတို႔သည္ အဂတိလိုက္စားမႈမ်ား၊ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားရွိေနသည္ဟူေသာ သတင္းမ်ား တိတ္တဆိတ္ ထြက္ေပၚလ်က္ ရွိသျဖင့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕႔ေတာ္ရဲတပ္ဖြဲ႔သည္ ႏုိဝင္ဘာလ ၂၃ ရက္တြင္ CIB အႀကီးအကဲေဟာင္းႏွစ္ဦးတို႔ ပိုင္ဆုိင္သည့္ ေနအိမ္(၆)လံုးကို ရုတ္တရက္စီးနင္း ဝင္ေရာက္ရွာေဖြခဲ့ရာ ဘတ္ေငြ ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ထားေၾကာင္း ေတြ႔ရွိခဲ့ရၿပီး စံုစမ္းစစ္ေဆး ေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားအရ အထက္ပါစြဲခ်က္မ်ားကို တင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

CIBအႀကီးအကဲေဟာင္းႏွစ္ဦးတို႔ႏွင့္အတူ မရိန္းရဲတပ္ဖြဲ႔အႀကီးအကဲေဟာင္း ရဲဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘြန္ဆြတ္ ဖရိုင္သူရိယန္၊ စားသံုးသူမ်ားအကာအကြယ္ေပးေရး ရဲတပ္ဖြဲ႔ အမွတ္(၄) ဌာနခြဲအႀကီးအကဲေဟာင္း ရဲဗိုလ္မွဴးႀကီး ဝူသီခ်တ္ လီယန္စုခြန္၊ ရဲဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပြန္ပက္၏ယာဥ္ေမာင္း ရဲအရာခံဗိုလ္ စူရာဆတ္ခ်န္ေဂါင္၊ ရဲဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကိုဝစ္ ၏ ယာဥ္ေမာင္း ရဲအရာခံဗိုလ္ ခ်တၱရင္ေလာင္ေထာင္န္ႏွင့္ စမုစခြန္ျပည္နယ္ လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးရဲတပ္ဖြဲ႔ရံုး အႀကီးအကဲ ရဲဗိုလ္မွဴးႀကီး ကိုဝစ္ မူအန္ႏူယယ္တို႔ ပါဝင္ခဲ့ပါသည္။ က်န္သူမ်ားမွာ အရပ္သားအရပ္သူမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ ဆက္လက္ ေဖာ္ျပလိုျခင္းမရွိသည္ကို ခြင့္လြတ္နားလည္ေပးေစလိုပါသည္။ ဤမွ်ဆိုလွ်င္ ထိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ အဆင့္အတန္းအားလံုး လာဘ္စားရန္ ဝန္မေလးၾကသူမ်ားျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားၿပီဟု ယူဆပါသည္။

ထုိင္းရဲမ်ား၏ မသမာမႈမ်ား အပိုင္း(၂)

ဘီလူးကြ်န္းသား
2014 Dec, 2

ရင္နင့္စရာအျဖစ္အပ်က္ေလးမို႔ ယခုအေၾကာင္းအရာမ်ားအား မေရးသားရန္ မိမိဆံုးျဖတ္ထားေသာ္လည္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားမ်ား ႏိုင္ငံတကာမ်က္ႏွာစာ၌ အႏွိမ္ခံ၊ အဖိႏွိပ္ခံ ျဖစ္ခဲ့ရသည့္အျပင္ ယခုအခါ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသားမ်ားအား သတ္ျဖတ္မႈ၌ မိမိတို႔ႏိုင္ငံသားမ်ားအေနျဖင့္ ဓားစာခံျဖစ္ေနရသည့္ သတင္းမ်ားကို ၾကားသိရ၍ ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ားအး မိမိေလ့လာသိထားသမွ် ထုတ္ေဖာ္ေရးသားခဲ့ရ ျခင္းျဖစ္သည္။

ကရင္မေလး ေနာ္အဲရာ(အမည္ရင္းမဟုတ္ပါ)

ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း ကန္ဖန္ဖက္ျပည္နယ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကရင္လူမ်ိဳး ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား မိသားစုတစ္ခု သည္ ကန္ဖန္ဖက္ျပည္နယ္ ဆိုင္းငန္ခရိုင္အတြင္းရွိ ႀကံစိုက္ခင္းတစ္ခုတြင္ ေနထိုင္၍ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ခ်စ္စဖြယ္ ၇ ႏွစ္အရြယ္သမီးေလး ေနာ္အဲရာသည္လည္း မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္အတူ ယင္းၾကံခင္းထဲတြင္ ေဆာ့ကစားရင္း တေရြ႕ေရြ႕အခ်ိန္ကုန္လြန္ ခဲ့ေလသည္။

၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၀ ရက္ေန ယင္းေန႔သည္ ကရင္မိသားစုေလးအတြင္းသို႔ ကံၾကမၼာ မုန္တိုင္းတစ္ခု ဝင္ေရာက္တိုက္ခတ္ခဲ့သည့္ေန႔ျဖစ္ၿပီး ကရင္မိဘႏွစ္ပါးျဖစ္သူတုိ႔အတြက္ ရင္က်ိဳးခဲ့ရသည့္ ေန႔တစ္ေန႔ပင္တည္း။ ကရင္မိသားစုေလးအတြက္ ထိုေန႔သည္ Bluck May ပင္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္ပင္။ ႀကံစိုက္ခင္းအတြင္း အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနစဥ္ ေဆာ့ကစားေနသည့္ ခ်စ္စဖြယ္ ၇ ႏွစ္အရြယ္သမီးငယ္ေလး ေနာ္အဲရာ ေပ်ာက္ဆံုး သြားခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ကရင္လင္မယား ႏွစ္ဦးတို႔၏ ရင္ဝယ္မည္မွ် ပူပင္ေသာက ေရာက္ခဲ့ရမည္ကို မိမိအေနျဖင့္ ကိုယ္ခ်င္းစာမိခဲ့ရေပသည္။

နသီးဒန္ဂြန္ႏွင့္ ရတၱနာကြန္ပီယဝိုရာထမ္ဝ ထိုင္းလင္မယားႏွစ္ဦးသည္ ကန္ဖန္ဖက္ ျပည္နယ္ မူအန္ခရိုင္တြင္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ နသီးသည္ စက္ရံုတစ္ခုမွ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ရတၱနာကြန္မွာ အလွေမြးေခြးမ်ား ေရာင္းသည့္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ တစ္ဦးျဖစ္ေပသည္။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ ဆိုင္းငန္ခရိုင္သို႔ ကိစၥ တစ္ခုျဖင့္ ေရာက္ရွိခဲ့စဥ္ ႀကံစိုက္ခင္းတစ္ခု အတြင္း၌ ကေလးမေလးတစ္ဦး ေဆာ့ကစားေနသည္ကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ေလသည္။ အနီးဝန္းက်င္တြင္လည္း လူႀကီးမိဘႏွင့္ တူသည္ဟူ၍ တစ္ဦးမွ် မရွိေသာေၾကာင့္ နီသီး ႏွင့္ ရတၱနာကြန္တို႔ႏွစ္ဦးသည္ ယင္းကေလးမေလးအား အတင္းအက်ပ္ဖမ္းဆီး၍ ၎တို႔ေနထုိင္ရာ မူအန္ခရိုင္ရွိ ေနအိမ္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ေလသည္။ ထိုေန႔မွစ၍ ကရင္မေလး ေနာ္အဲရာသည္ ေလာကငရဲသို႔ အရွင္လတ္လတ္ သက္ဆင္းခဲ့ရေလေတာ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ၂၀၁၃ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔သို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။ ထုိေန႔တြင္ ကရင္မေလး ေနာ္အဲရာသည္ ထိုင္းလင္မယားႏွစ္ဦးအလစ္တြင္ အိမ္အတြင္းမွ တိတ္တဆိတ္ ခိုးထြက္၍ ၿခံစည္းရိုးကိုေက်ာ္ၿပီး ထြက္ေျပးကာ လမ္းေပၚ၌ ေတြ႔ရွိရ သူမ်ားအား ငိုယိုေတာင္းပန္၍ သူမအတြက္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရေသာ ေနရာတစ္ခုသို႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးရန္ ေတာင္းပန္ခဲ့ေလသည္။ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားသူမ်ားက ေနာ္အဲရာအား နီးစပ္ရာရဲစခန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္၍ အမႈဖြင့္ေပးခဲ့ေလသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ကရင္မေလး ေနာ္အဲရာအတြက္ အလင္းေရာင္တစ္ခု စတင္ျမင္ခြင့္ရခဲ့ေလသည္။

အမႈမွာ လူသိရွင္ၾကား ျဖစ္ခဲ့ေလၿပီ။ သတင္းမီဒီယာမ်ား၊ ကရင္ကြန္ယက္အဖြဲ႔၊ ကန္ဖန္ဖက္ျပည္နယ္ရွိ ကေလးငယ္ႏွင့္မိသားစုဝင္မ်ား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔တို႔အျပင္ ထိုင္းႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာသံရံုးလည္း ယင္းျဖစ္ရပ္အား သိရွိသြားခဲ့ရၿပီး ကန္ဖန္ဖက္ျပည္နယ္တြင္သာမက ထိုင္းႏိုင္ငံတစ္ခုလံုး အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ခဲ့ရ ေလၿပီ။

သတင္းမီဒီယာမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ကူညီေဖးမမႈျဖင့္ ကရင္မေလး ေနာ္အဲရာ သည္ သူမရင္းတြင္း၌ ၅ ႏွစ္လံုးလံုး ခ်ဳပ္တီးခဲ့ရသမွ် ဖြင့္ခ်ခြင့္ရခဲ့ေလၿပီ။ "သူမအေနျဖင့္ ယခုအႀကိမ္သည္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္၊ ၂၀၁၀ခုႏွစ္အတြင္းကလည္း ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ့ဘူးေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ ထိုင္းရဲစခန္းတစ္ခုက သူမအား နသီးႏွင့္ ရတၱနာကြန္တို႔ထံ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ခဲ့ ေၾကာင္း၊ နသီးႏွင့္ ရတၱနာကြန္တို႔သည္ သူမအား လူမဆန္စြာ ရိုက္ႏွက္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ကိုယ္ေပၚသို႔ ေရေႏြးပူျဖင့္ေလာင္းျခင္း၊ ေခြးေလွာင္အိမ္အလြတ္ တစ္ခုအတြင္းသို႔ ထည့္သြင္းေနထိုင္ေစခဲ့ျခင္း၊ ေန႔စဥ္ရိုက္ႏွက္ျခင္းတုိ႔ကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကေၾကာင္း" ျဖင့္ လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ေဖာ္ေျပာခဲ့ေလသည္။

ယင္းသို႔ ၅ ႏွစ္တိုင္ လူမဆန္စြာ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရသျဖင့္ ေနာ္အဲရာ၏ ဝဲဘက္ လက္မွာ ေကာင္းစြာ ေျမွာက္၍ပင္ မရေတာ့ၿပီ။ ကန္ဖန္ဖက္ေဆးရံုမွတစ္ဆင့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕၊ မဟိေဒါတကၠသိုလ္ရွိ ရာမာသီေဗာဓိေဆးရံုသို႔ ပို႔ေဆာင္၍ ရရွိဒဏ္ရာ မ်ားအား ကုသေပးခဲ့သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ လူအခြင့္အေရးႏွင့္ လူမႈဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ေဖာင္ေဒးရွင္းမွ လက္ေထာက္အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ပရီဒါ တြန္ခြ်န္နမ္က "ေနာ္အဲရာ အေနျဖင့္ သူမ၏ က်န္းမာေရးမွာ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္လာႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ေသာ္လည္း အျခားတစ္ဦးကဲ့သို႔ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္အား လႈပ္ရွားလုပ္ကိုင္ႏိုင္ ရန္ ဆရာဝန္မ်ားက ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူမအေနျဖင့္ အရြယ္ေရာက္၍ အိမ္ေထာင္ျပဳႏိုင္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရမႈေၾကာင့္ သူမေမြးလာမည့္ ကေလးငယ္အတြက္ ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေကြ်းရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ေၾကာင္း" ျဖင့္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ထုိင္းရဲမ်ား လာဘ္စားထားသည္မွာ ေသခ်ာေနေပၿပီ။ အတင္းအဓမၼ ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္း၊ ရိုက္ႏွက္ညွင္းပန္းျခင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္း၊ ကြ်န္သဖြယ္ ႏွိပ္စက္ခဲ့ျခင္းတို႔ျဖင့္ တရားရံုးက နသီးႏွင့္ ရတၱနာကြန္တို႔ လင္မယားႏွစ္ဦး အေပၚ တရားစြဲဆိုခဲ့ၿပီး ေနာ္အဲရာအား ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ဘတ္ ၄၆ သိန္းေက်ာ္ ေပးေဆာင္ရန္ အမိန္႔ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း နသီးႏွင့္ ရတၱနာကြန္တို႔ႏွစ္ဦးမွာ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ေလသည္။ ၎တို႔ႏွစ္ဦးအေနျဖင့္ ထုိင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွ ထို္င္းရဲတို႔ မသိဘဲ မည္ကဲ့သို႔ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားမည္နည္း။ ဤသည္မွာ အလြန္ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းၿပီး ခံျပင္းဖြယ္ရာေကာင္းသည့္ ထုိင္းရဲတို႔၏ မသမာမႈ လုပ္ရပ္တစ္ခု ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထုိင္းရဲမ်ား၏ မသမာမႈမ်ား အပိုင္း(၁)

ဘီလူးကြ်န္းသား
2014 Dec, 1

စိန္ျပာႀကီးေပ်ာက္ဆံုးမႈ

၁၉၈၉ခုႏွစ္တြင္ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်ႏိုင္ငံမွ ေဆာ္ဒီမင္းသားပိုင္ စယ္ဘင္ဖာ့ဒ္၏နန္းေတာ္၌ တံခါးေစာင့္တာဝန္လုပ္ကိုင္ခဲ့သူ ထုိင္းအလုပ္သမား ကရိုင္ယန္ကရိုင္တီခ်န္ပြန္သည္ ေဆာ္ဒီမင္းသား၏ နန္းေတာ္အတြင္းမွ အဖိုးတန္ေက်ာက္မ်က္ရတနာ၊ လက္ဝတ္ ရတနာမ်ားကို ခိုးယူခဲ့သည့္အမႈတစ္ခု ျဖစ္ပြားခဲ့ေလသည္။ ၎ခိုးယူထားေသာ ရတနာ မ်ားအား နန္းေတာ္အတြင္းရွိ အမႈိက္အိတ္ႀကီးတစ္လံုးတြင္ သိမ္းဆည္းသိုဝွက္ထားခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကရုိင္ယန္အေနျဖင့္ ေဆာင္ဒီမွ တိတ္တဆိတ္ထြက္ေျပးကာ ခိုးရာပါ ပစၥည္းမ်ားအား ထုိင္းႏုိင္ငံေျမာက္ပိုင္း၊ လန္ပန္ျပည္နယ္ရွိ ၎၏ေနအိမ္သို႔ သယ္ေဆာင္ကာ အခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကို ေက်ာက္မ်က္ရတနာ ေရာင္းဝယ္သူတစ္ဦးႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရာင္းခ်ခဲ့ေလသည္။ ကရုိင္ယန္ခိုးယူခဲ့သည့္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားထဲ တြင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ တန္ဖိုးရွိသည့္ အေလးခ်ိန္ ၅၀ ကာရက္ရွိေသာ စိန္ျပာႀကီးတစ္လံုးလည္း ပါဝင္ခဲ့ေလသည္။

ေဆာ္ဒီအစိုးရ၏ ညွိႏႈိင္းမႈေၾကာင့္ ထုိင္းအစိုးရမွတစ္ဆင့္ ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႔သည္ ေဆာ္ဒီ မင္းသားပိုင္ စိန္ျပာႀကီးႏွင့္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေပ်ာက္ဆံုးမႈအား စံုစမ္းစစ္ေဆးခဲ့သည္။ ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႔မွ ရဲဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခ်ာလာကာ့ဒ္သီးစ္ ဦးေဆာင္သည့္ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႔၏ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ မၾကာခင္ ထုိင္းအလုပ္ သမား ကရိုင္ယန္အား ခိုးရာပါ ေက်ာက္မ်က္ရတနာပစၥည္း ထက္ဝက္ခန္႔ ႏွင့္အတူ ဖမ္းဆီးရမိခဲ့ေလသည္။ ကရိုင္ယန္အား ထိုင္းရာဇဝတ္မႈတရားရံုးက ေထာင္ဒဏ္(၇)ႏွစ္ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကရုိင္ယန္အေနျဖင့္ တရားရံုးတြင္ ဝန္ခံေျဖာင့္ ခ်က္ေပးခဲ့သည့္ အတြက္ ေထာင္ဒဏ္ (၃)ႏွစ္သာ ျပစ္ဒဏ္က်ခံခဲ့ရေလသည္။

မၾကာမီ ရဲဒုတိယဗိုလ္ခ်ုဳပ္ႀကီး ခ်လာ ဦးေဆာင္ေသာ ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႔မွ အဖြဲ႔(၁)ဖြဲ႔သည္ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်သို႔ ထြက္ခြာ၍ ျပန္လည္သိမ္းဆည္းရမိထားသည့္ ခိုးရာပါ ေက်ာက္ မ်က္ရတနာမ်ားကို ေဆာ္ဒီအာဏာပိုင္မ်ား လက္ဝယ္သို႔ အပ္ႏွံခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထက္ဝက္ခန္႔မွာ အတုမ်ားျဖစ္ေနသည္ကို ေဆာ္ဒီအာဏာပိုင္မ်ားက ေတြ႔ရွိခဲ့ေလသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်ေတာ္ဝင္မိသားစုႏွင့္ အလြန္ရင္းႏွီးခင္မင္သည့္ ေဆာ္ဒီ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ မိုဟာမက္အယ္လ္ရူဝါအီသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕သို႔ အလည္အပတ္လာေရာက္၍ ယင္းအမႈအား တိတ္တဆိတ္ စံုစမ္းခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေဆာ္ဒီစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ မိုဟာမက္မွာ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ အစေဖ်ာက္ျခင္း ခံခဲ့ရေလသည္။ မိုဟာမက္ အစေပ်ာက္သြားၿပီးေနာက္ (၃)လအၾကာတြင္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ ေဆာ္ဒီသံရံုးမွ သံရံုးဝန္ထမ္း (၃)ဦးမွာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ထဲတြင္ပင္ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ျခင္း ခံခဲ့ရေလသည္။

မေကာင္းမႈဟူေသာအရိပ္သည္ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္သူ၏ေနာက္မွ အစဥ္လိုက္ပါလ်က္ ရွိေပသည္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၁ ရက္တြင္ The Curse of the Blue Diamond ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဝီခီးလိစ္စာမ်က္ႏွာတြင္ ခိုးယူခံခဲ့ရသည့္ စိန္ျပာႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား ေပၚထြက္လာခဲ့ေပသည္။ ယင္း ဝီခီးလိစ္စာမ်က္ႏွာတြင္ "ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်သို႔ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည့္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ား၏ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ အတုမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း (အခ်ိဳ႕က ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဟု ဆုၾကေသာ္လည္း ကိုးကားခ်က္မ်ား ရွာမရပါ)၊ ယင္းသို႔ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ ေပးခဲ့ၿပီး မၾကာမီ ထုိင္းႏိုင္ငံမွ လူကုံထံအခ်ိဳ႕၊ အထူးသျဖင့္ ရဲမင္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ရဲဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏ ဇနီးတုိ႔သည္ ယင္းလက္ဝတ္ရတနာမ်ားကို ဝတ္ဆင္၍ တရားဝင္ အခမ္းအနားမ်ားႏွင့္ လူမႈေရးဆိုင္ရာ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ၁၉၉၅ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္ကဆိုလ်င္ ရဲဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ဦး၏ဇနီးသည္ စိန္ျပာႀကီးကိုပင္ ဝတ္ဆင္၍ မၾကာခဏ ပြဲတက္ေလ့ရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည့္ စိန္ျပာႀကီးေပ်ာက္ဆံုးခဲ့မႈမွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အျဖစ္ တည္ရွိေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း" စသည္ျဖင့္ ေဖာ္ျပထားေလသည္။

စိန္ျပာႀကီးကမူ တစ္ေနရာရာတြင္ ပုန္းေအာင္းေနခဲ့ေလၿပီ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဇာတ္လမ္းအစ၊ အလယ္၊ အဆံုးသိရွိထားသူ ရဲဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခ်လာမွာ စိန္ျပာႀကီး အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ခိုးရာပါပစၥည္းမ်ား ေရာင္းဝင္ရာတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ခဲ့သည့္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေရာင္းဝယ္သူတစ္ဦး၏ ဇနီးႏွင့္သားအား လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ရန္ စီစဥ္ခဲ့မႈျဖင့္ တရားစြဲဆိုျခင္း ခံခဲ့ရၿပီး ၂၀၀၉ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ၁၆ ရက္တြင္ ေသဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္း ခံခဲ့ရေလသည္။ ၎ႏွင့္အတူ အမႈတြဲတြင္ ပါဝင္ခဲ့သူ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ (၆)ဦးတုိ႔သည္လည္း ျပစ္ဒဏ္အသီးသီး ခ်မွတ္ခံခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုင္းဘုရင္ ဘူမိေဘာအေနျဖင့္ ရဲဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခ်လာအား ေသဒဏ္မွ ေထာင္ဒဏ္အႏွစ္ (၅၀)သို႔ ေျပာင္းလဲက်ခံရန္ သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သည့္ေန႔သည္ ကား ထိုင္းဘုရင္၏ ၈၄ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ပင္ျဖစ္ေလသည္။ ဤသည္ကား မသမာမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ ထိုင္းရဲမ်ား၏ အေၾကာင္းအရာမ်ားထဲမွ တစ္ခ်က္ပင္ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။

နိဂံုး

Nov 7, 2014
ဘီလူးကြ်န္းသား

အမွန္စင္စစ္ ထုိင္းႏုိင္ငံေရးေလာကတြင္ ႀကီးစိုးၾကသူမ်ားမွာ နန္းတြင္းအသိုင္းအဝန္းႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ား၊ မွဴးပတ္မ်ိဳးႏြယ္မ်ား၊ ၾသဇာအာဏာရွိေသာ စစ္ဘက္/နယ္ဘက္အရာရွိႀကီး မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးမိသားစုႀကီးမ်ားႏွင့္ အထက္တန္းလႊာမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ႀကီး/ငယ္မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ားႏွင့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္တုိ႔က ေထာက္ခံအားေပးသည့္ ေဖႊ႔ထိုင္းပါတီႏွင့္ မွဴးမတ္မ်ိဳးႏြယ္မ်ား၊ အထက္တန္းလႊာ လူတန္းစားမ်ား၊ အစိုးရအရာရွိႀကီးမ်ားႏွင့္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔ဝင္တို႔က ေထာက္ခံအားေပးသည့္ ဒီမိုကရက္ပါတီဟူ၍ အဓိကႏုိင္ငံေရးပါတီႀကီး ႏွစ္ခုသာရွိေပသည္။ ယင္းပါတီႀကီးႏွစ္ခု အေပၚ ေထာက္ခံအားေပးၾကသည့္ ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္ျခင္းမတူညီၾကေသာ ရွပ္နီႏွင့္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔တို႔သည္လည္း ၂၀၀၆ခုႏွစ္မွစ၍ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ျဖစ္ပြား ခဲ့ၾကၿပီး လူေပါင္းမ်ားစြာတို႔မွာအသက္ဆံုးရႈံးျခင္း၊ ကိုယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ႕ယြင္းျခင္း၊ အလုပ္ လက္မဲ့ျဖစ္ျခင္း၊ မိသားစုဝင္မ်ားဆံုးရႈံးျခင္းတို႔ကို ရင္ဆိုင္ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ၾကရေသာ္ လည္း ယင္းအဖြဲ႔အစည္းႀကီးမ်ားအေပၚ ၾသဇာေညာင္းသည့္ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ပိုင္းမ်ား မွာမူ ယခုတိုင္ ရွင္သန္ရပ္တည္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုႀကီးႏွစ္ရပ္၏ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈမ်ားေၾကာင့္လည္း ျပည္တြင္း မၿငိမ္ မသက္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ရၿပီး စီးပြားေရးက်ဆင္းျခင္း၊ လူမႈေရးျပႆနာရပ္မ်ား တိုးပြား လာျခင္း၊ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားတိုးပြားလာျခင္း၊ လူငယ္မ်ားအၾကား ေငြရလြယ္ေသာ မူးယစ္ေဆးဝါးေရာင္းဝယ္ျခင္း၊ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားေစသည့္ ကိစၥရပ္မ်ား ေဆာင္ရြက္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေပၚခဲ့ရကာ ယင္းဒုကၡမ်ားကို ျပည္သူလူထုကပင္ ခါးစည္းခံခဲ့ၾက ရသည္။ ထို႔ထက္ပို၍ ဆိုးရြားသည္ကား ျပည္တြင္းမၿငိမ္မသက္ျခင္း၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ ကင္းမဲ့ျခင္းစသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးအေပၚ ထိခိုက္လာႏိုင္ဘြယ္ရွိသည္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္တို႔ျဖင့္ ထိုင္းတပ္မေတာ္မွ အာဏာသိမ္းခဲ့သည့္အခါ ေရြးေကာက္ခံ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးက်င္းပျခင္း၊ ဥပေဒ ျပဳျခင္း၊ တရားစီရင္ျခင္းစသည္အားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ရသည့္ စစ္မွန္ေသာဒီမိုကေရစီစနစ္ ၌ ခ်ိဳ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ရပါသည္။ အမွန္စင္စစ္ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို စတင္က်င့္သံုးခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀ ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ။ သို႔ တိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရးတိုက္ကြက္ေဖာ္မႈ၊ သေဘာထားကြဲလြဲမႈ မွသည္ ပုဂၢိဳလ္ေရးမုန္းတီးမႈအသြင္ေရာက္ေအာင္ ဖန္တီးမႈ၊ စစ္တပ္မွ အာဏာသိမ္းမႈတုိ႔ ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး ယခုတိုင္ ႏွစ္ဘက္ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုႀကီးႏွစ္ခုတို႔အၾကားမွ ျပႆနာရပ္မ်ားေၾကာင့္ ၎တုိ႔၏ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ မဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ ေသးေပ။

ယင္းအခ်က္မ်ားမွာ မိမိတို႔သင္ခန္းစာအျဖစ္ ရယူသင့္သည့္ အခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ မိမိတို႔ႏုိင္ငံတြင္ လူမႈေရးကြန္ရက္ဟုဆိုရမည့္ Facebook, Twitter မ်ားကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးစြဲေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းလူမႈေရးကြန္ရက္မ်ားကို အသံုးခ်ကာ ဘာသာေရးခုတံုးလုပ္၍ ဆူပူအံုၾကြမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ဖန္တီးျခင္း၊ သတင္းမီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ဟု ဟစ္ေအာ္၍ လူထုဆူပူအံုၾကြမႈျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ဖန္တီးျခင္း၊ လူမႈေရးျပႆနာရပ္မ်ားကို ဘာသာေရးျပႆနာရပ္မ်ားအသြင္ ေရာက္ ေအာင္ဖန္တီးျခင္း၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအၾကား ေသြးကြဲေအာင္ ေသြးတိုး လႈပ္ေဆာ္ေပးျခင္း၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးမုန္းတီးမႈကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ႏိုင္ငံေရး တိုက္ကြက္ ေဖာ္ျခင္းစသည့္ ျပည္သူလူထု ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေစမည့္ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကို သတိျပဳ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ေပသည္။ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ေလ့လာျခင္းျဖင့္ "သံကို သံေခ်းဖ်က္သကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံကို ႏုိင္ငံေရးသမားက ဖ်က္သည္"ဟူေသာ စကားရပ္မွာ မွန္ကန္ေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါသည္။

ရွပ္နီဆႏၵျပမႈအၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲအက်ိဳးဆက္မ်ား

Oct 7, 2014
ဘီလူးကြ်န္းသား

ထိုင္းအစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ရွပ္နီအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ က်တုဖုန္ဖရုန္ဖန္၊ ဗီရမုစီကဖုန္၊ နတၱစိုင္ကူရာတို႔သည္ ဧၿပီလ ၁၄ ရက္ နံနက္ ၁၀ နာရီ ၃၀ မိနစ္ခန္႔တြင္ အစိုးရအိမ္ေတာ္ေရွ႕ရွိ ဆႏၵျပပြဲစကားေျပာစင္ျမင့္ထက္မွ ဆႏၵျပပြဲအား ရုပ္သိမ္းလိုက္ ေၾကာင္းႏွင့္ ၎တို႔ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဖမ္းဆီးလိုက အဖမ္းခံမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။ အစိုးရဘက္မွလည္း ဆႏၵျပရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားအား အိမ္ျပန္ ႏိုင္ေရးအတြက္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ားကို စီစဥ္ေပးခဲ့ေလသည္။ အစိုးရအဖြဲ႔မွ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခ်က္အရ ယင္းရွပ္နီဆႏၵျပမႈႀကီးတြင္ လူေပါင္း ၁၂၀ ေက်ာ္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရွိခဲ့ၿပီး အမ်ားစုမွာ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ယင္းရွပ္နီဆႏၵျပပြဲေၾကာင့္ ထိုင္းခရီးသြားလုပ္ငန္းမွ ဆံုးရႈံးခဲ့ရေငြေပါင္းမွာ ၂၀၀ ဘီလီယံဘတ္ျဖစ္ၿပီး လူေပါင္း ၂၅၇၀၀၀ ဦး အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဆြန္ခ်ိဳင္လက္ထက္က ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေလဆိပ္မ်ားအား သိမ္းပိုက္ဆႏၵျပခဲ့သည့္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔အဓိကေခါင္းေဆာင္ ဆြန္ထီလင္ေထာင္ကူလ္သည္ ၎၏မန္ေနဂ်ာသတင္းစာတိုက္ႏွင့္ ရုပ္သံရံုးသို႔ ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔ နံနက္ ၅ နာရီခ်ိန္ ခန္႔တြင္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ျဖင့္ သြားေရာက္စဥ္ ဆမ္စန္လမ္းေပၚသို႔အေရာက္ အမည္မသိ လူတစ္စုက ပစ္ကပ္ကားျဖင့္ ဆြန္ထီ၏ကားေရွ႕တြင္ ရုတ္တရက္ပိတ္ရပ္ခဲ့ၿပီး ေသနတ္ ျဖင့္ အခ်က္ ၁၀၀ ခန္႔ ပစ္ခတ္ခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ပစ္ကပ္ကားသည္ ထဝဲ့လမ္းထဲသို႔ တရၾကမ္း ေမာင္းႏွင္ထြက္ေျပးသြားခဲ့ေလသည္။ ယင္းျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ ဆြန္ထီမွာ ဦးေခါင္းညာဘက္ျခမ္းတြင္ ေသနတ္ရွပ္မွန္ျခင္း၊ လက္ေမာင္းတြင္ ေသနတ္ထိမွန္ျခင္း၊ ထို႔အျပင္ ဆြန္ထီ၏ ယာဥ္ေမာင္းမွာလည္း ဒဏ္ရာျပင္းျပင္းထန္ထန္ရရွိခဲ့ရသည္။ ႏိုင္ငံေရးသေဘာထား ကြဲလြဲမႈမွသည္ ပုဂၢိဳလ္္ေရးမုန္းတီးမႈအသြင္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ ျခင္းပင္တည္း။

အာဆီယံညီလာခံအစည္းအေဝးက်င္းပသည့္ ပတၱယားၿမိဳ႕ရွိ ေတာ္ဝင္ေခ်ာက္ကမ္းပါး ကမ္းေျခအပန္းေျဖဟိုတယ္အား ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ စီးနင္းဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ခဲ့မႈသည္ ႏိုင္ငံတကာမ်က္ႏွာစာတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ဂုဏ္သိကၡာ အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ပ်က္စီးေစခဲ့ ၿပီး အဘီဆစ္အစိုးရအဖြဲ႔အေပၚတြင္လည္း ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ ယံုၾကည္မႈ က်ဆင္းေစခဲ့ ရပါသည္။

၂၀၁၀ခုႏွစ္၊ အဓိကရုဏ္း

မတ္လ ၁၂ ရက္တြင္ ထုိင္းအစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ရွပ္နီအဖြဲ႔မွ အင္အား ၇၀၀၀ခန္႔သည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ အမွတ္(၁၁)ေျခလ်င္တပ္ရင္းႀကီးအပါအဝင္ စုရပ္ေနရာ ၆ ခုသို႔ ေရွ႕ေျပးအျဖစ္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကပါသည္။ ယင္းအဖြဲ႔အား ရွပ္နီေခါင္းေဆာင္ က်တုဖုန္ဖရုန္ဖန္၊ ဝိရမုစီကဖုန္၊ ဝမ္တိုက်ိရာကန္တို႔က ဦးေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း နာရီအနည္းငယ္ခန္႔သာ စုရံုးခဲ့ၾကၿပီး လူစုခြဲခဲ့ၾကသည္။ ရွပ္နီအဖြဲ႔က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္အား လႊတ္ေတာ္ဖ်က္သိမ္းေပးရန္ ရာဇသံေပးလုိက္ျခင္းသာျဖစ္ၿပီး အစိုးရ အဖြဲ႔ႏွင့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔တို႔အၾကား ႏုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲစတင္ေတာ့မည္ဟု ေၾကညာလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္ေပသည္။ မတ္လ ၁၄ ရက္ ေန႔လယ္ပိုင္းတြင္ ျပည္နယ္ အသီးသီးတို႔မွ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ရတ္ခ်ာဒမ္ႏြန္ရိပ္သာလမ္းေပၚရွိ ၎တို႔၏ပင္မစုရပ္ျဖစ္ေသာ ဖန္ဖာတံတားေပၚသို႔ သြားေရာက္ပူးေပါင္းခဲ့ၾကရာ အင္အား ၂ သိန္းေက်ာ္အထိ မ်ားျပားလာခဲ့ၿပီး ရတ္ခ်ာဒမ္ႏြန္ရိပ္သာလမ္းႏွင့္ စနမ္လူဝမ္ အားကစားကြင္းတို႔အား သိမ္းပိုက္ထားခဲ့ၾကေလသည္။ န္ေထာင္န္၊ ႏြန္ထဘူရီႏွင့္ ပထံု ဌာနီျပည္နယ္မ်ားမွ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္ ၁၅၀၀ ေက်ာ္တို႔ကလည္း ကူးတို႔ေလွမ်ားကို အသံုးျပဳ၍ ေက်ာက္ဖရားျမစ္ကိုျဖတ္ကာ ရတ္ခ်ာဒမ္ႏြန္ရိပ္သာလမ္းရွိ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ား ႏွင့္ သြားေရာက္ပူးေပါင္းခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထိုင္းၾကည္းတပ္သည္ ၎ဧရိယာ အတြင္း၌ မူလကစစ္သည္အင္အား ၁၀၀၀ ေက်ာ္ တပ္ျဖန္႔ခ်ထားခဲ့ရာမွ ေနာက္ထပ္ အင္အား ၈၀၀၀ ထပ္မံတိုးျမွင့္ခ်ထားခဲ့ရသည္။ မတ္လ ၁၅ ရက္ ေန႔လယ္ ၁ နာရီ မိနစ္ ၃၀ ခ်ိန္ခန္႔တြင္ အေဝးေျပးလမ္းေပၚမွ ေမာင္းႏွင္လာသည့္ ပစ္ကပ္ကားတစ္စီးေပၚမွ အမည္မသိလူတစ္စုက အမွတ္(၁)ဘုရင့္ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ အား M-79 ေလာင္ခ်ာျဖင့္ ပစ္ခတ္ခဲ့သည့္အတြက္ စစ္သည္ႏွစ္ဦး ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ ရသည္။ ႏွစ္ဖက္အၾကားရွိ ႏိုင္ငံေရးတုိက္ပြဲမွသည္ အၾကမ္းဖက္မႈအသြင္သို႔ တစ္ဖန္ကူးေျပာင္းရန္ အစပ်ိဳးခဲ့ ေလၿပီ။

မတ္လ ၁၆ ရက္ ညေနပိုင္းတြင္ ရွပ္နီေခါင္းေဆာင္ နတၱဝုစိုင္ကူရာ၊ က်တုဖုန္ဖရုန္ဖန္ ႏွင့္ အရစၥမန္တို႔ဦးေဆာင္သည့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္အင္အား ၁၀၀ေက်ာ္ခန္႔သည္ အစိုးရအိမ္ ေတာ္ေရွ႕ဝင္ေပါက္သို႔ သြားေရာက္ကာ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားထံမွ ေဖာက္ယူလာခဲ့သည့္ ေသြးးမ်ားျဖင့္ ပက္ဖ်န္းခဲ့ၾကေလသည္။ ယင္းသို႔ျဖင့္ ရွပ္နီစုရံုးဆႏၵ ျပမႈႀကီးသည္ တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မတ္လကုန္၍ ဧၿပီလသို႔ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ရေလသည္။ ဧၿပီလ ၃ ရက္ ေန႔လယ္ပိုင္းတြင္ ရွပ္နီဆႏၵျပအဖြဲ႔ဝင္ ၆ ေသာင္းခန္႔သည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္၏ အဓိကစီးပြားေရးအခ်က္အခ်ာေနရာျဖစ္သည့္ ရတ္ခ်ာပရာဆြန္လမ္းဆံုသို႔ စုရံုးခ်ီတက္ သြားခဲ့ၾကၿပီး ယင္းလမ္းဆံုအား ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့ သျဖင့္ ယာဥ္ေၾကာမ်ား ပိတ္ဆို႔သြားခဲ့ သည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဧၿပီလ ရ ရက္တြင္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ မ်ားက ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားအား ရတ္ခ်ာပရာဆြန္ လမ္းဆံုမွ ထြက္ခြာေပးၾကရန္ ေတာင္းဆို ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ ရတ္ခ်ာပရာဆြန္လမ္းဆံုမွ ထြက္ခြာေပး ခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ထိ ရတ္ခ်ာပရာဆြန္လမ္းဆံုတြင္ အင္အား ၅ ေသာင္းခန္႔ ႏွင့္ ဖန္ဖာတံတားေပၚတြင္ အင္အား ၅ ေသာင္းခန္႔စီတို႔ျဖင့္ ဆက္လက္စုရံုးဆႏၵျပခဲ့ ၾကသည္။

ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ ညပိုင္းတြင္ ဖန္ဖာတံတားႏွင့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အႏွံ႔အျပားတို႔တြင္ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္တို႔အၾကား လက္နက္ကိုင္ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ကာ သြမ္ဆင္ရိုက္တာသတင္းဌာနမွ ဂ်ပန္သတင္းဓာတ္ပံုသမား ဟီရိုမူရာမိုတိုအပါအဝင္ လူေပါင္း ၂၃ ဦးေသဆံုးခဲ့ကာ ၈၅၀ ေက်ာ္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရရွိ ခဲ့သည္။ ဧၿပီလ ၂၈ ရက္ မြန္းလြဲပိုင္းတြင္လည္း ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေျမာက္ပိုင္း ဒြန္ေမာင္း ေလတပ္စခန္းအနီးရွိ ဝီဘဝတီလမ္းမႀကီးေပၚ၌ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္ မ်ားအၾကား တိုက္ခိုက္မႈျဖစ္ပြားခဲ့ရာ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ဝင္ ၁ ဦး ဦးေခါင္းတြင္ ေသနတ္ ထိမွန္ဒဏ္ရာျဖင့္ ေသဆံုးခဲ့ကာ တပ္ဖြဲ႔ဝင္ ၂ ဦးႏွင့္ ရွပ္နီဆႏၵျပအဖြဲ႔ဝင္ ၁၆ ဦးတို႔ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရတ္ခ်ာပရာဆြန္လမ္းဆံုတြင္ အေျချပဳလ်က္ရွိ သည့္ ရွပ္နီေခါင္းေဆာင္ ကဝမ္ခ်ိဳင္ပရိုင္ပနဦးေဆာင္သည့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္ ၂၀၀၀ ခန္႔သည့္ ထရပ္ကား ၁၅၀ စီးႏွင့္ ဆိုင္ကယ္ရာေပါင္းမ်ားစြာတို႔ျဖင့္ ဒြန္ေမာင္းေလဆိပ္ အနီးရွိ ဝီဘဝတီလမ္းမႀကီးေပၚမွ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားထံသို႔ သြားေရာက္ ပူးေပါင္းခဲ့ၾက သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ စုရံုးဆႏၵျပမႈႀကီးသည္ ဧၿပီလမွ ေမလသို႔ ထပ္မံကူးေျပာင္း ခဲ့ရျပန္ပါသည္။

ေမလ ၈ ရက္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းျပည္နယ္မ်ားျဖစ္သည့္ ဥဒံုဌာနီႏွင့္ ခြန္ခန္ျပည္နယ္တို႔မွ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္ ၅၀၀၀ ခန္႔သည္ ရတ္ခ်ာပရာဆြန္လမ္းဆံု ရွိ ရွပ္နီဆႏၵျပအဖြဲ႔ဝင္မ်ားထံ လာေရာက္ပူးေပါင္းခဲ့ၾကသည္။ ယင္းရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ စရဘူရီ၊ အယုဒၵယႏွင့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အဝင္ဂိတ္မ်ားရွိ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ စစ္သားမ်ား တာဝန္ယူထားရသည့္ လံုၿခံဳေရးဂိတ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ၿပီး ယင္းလံုၿခံဳေရးဂိတ္မ်ားတြင္ အေသးစိတ္စစ္ေဆးမႈ ခံခဲ့ရသူမ်ားျဖစ္သည္။ ရတ္ခ်ာပရာဆြန္လမ္းဆံုရွိ ရွပ္နီဆႏၵျပစုရပ္အား အစိုးရလံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားမွ ဝန္းရံ ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေမလ ၁၃ ရက္တြင္ ႏွစ္ဘက္အၾကား ထိပ္တုိက္ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ထပ္မံျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီးေနာက္ ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ လံုၿခံဳေရးတာဝန္ခံ ထုိင္း ၾကည္းတပ္မွ စစ္ေရးကြ်မ္းက်င္သူ အထူးအရာရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယဆဝပ္စ္ဒီပိုမွာ စႏိုက္ပါေသနတ္ျဖင့္ ေခ်ာင္းေျမာင္းပစ္ခတ္ျခင္းခံခဲ့ရၿပီး က်ည္ဆံမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယ၏ နဖူးမွဝင္၍ ဇာတ္ပိုးမွတစ္ဆင့္ ေဖာက္ထြက္သြားခဲ့ကာ အျပင္းအထန္ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယမွာ ဆႏၵျပစုရပ္အနီးတြင္ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈျပဳလုပ္ေနစဥ္ ယင္းသို႔ ေခ်ာင္းေျမာင္းပစ္ခတ္ခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယအား ဟြာခ်ဴးေဆးရံုရွိ အေရးေပၚခြဲစိတ္ခန္းသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းေပး ေနစဥ္ အေရးေပၚေအာက္စီဂ်င္ေပးထားရသည္ကို ရုပ္သံမွ တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္ျပသခဲ့ သည္ဆုိ၏။ ထို႔ေန႔ ညည့္နက္ပိုင္းအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယအား ဟြာခ်ဴးေဆးရံုမွ ဝိဇယေဆးရံုသို႔ ထပ္မံေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယမွာ ၾကည္းတပ္မွအထူး အရာရွိတစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္အရ ရွပ္နီအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး အျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ေမလ ၁၇ ရက္ နံနက္ ၉ နာရီအခ်ိန္ခန္႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယမွာ ၎ရရွိထားသည့္ဒဏ္ရာျဖင့္ ေဆးရံု၌ ေသဆံုးသြားခဲ့ရသည္။ ၎၏ ရုပ္အေလာင္းအား မီးရႈိ႔သၿဂီၤဳလ္သည့္အခမ္းအနားပြဲကိုမူ ဇြန္လ ၂၂ ရက္က်မွ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ ျပည္သူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုအခမ္းအနားပြဲသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကေလသည္။ ယင္းအခမ္းအနားပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယႏွင့္ပတ္သက္၍ ဝမ္းနည္းေၾကာင္း မွတ္တမ္းေရးသားရန္အတြက္ အနံ ၃ ေပခန္႔ႏွင့္ အလ်ား ေပမ်ားစြာ ရွည္လ်ားေသာ ပိတ္ျဖဴစအား ခ်ိတ္ဆြဲေပးထားခဲ့ရေလသည္။ မီးသၿဂီၤဳလ္ပြဲအခမ္းအနား က်င္းပရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၏ အျပင္ဘက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယ၏ လႈပ္ရွားမႈ မွတ္တမ္းဗီစီဒီမ်ား၊ ဓာတ္ပံုမ်ား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယဓာတ္ပံုပါ ရွပ္အက်ၤ ီအနီမ်ား ဒီမိုကေရ စီသူရဲေကာင္းစာတမ္းမ်ား ရွပ္အက်ၤ ီအနီမ်ားကို ေရာင္းခ်ခဲ့ၾကရာ အခမ္းအနားသို႔ တက္ေရာက္လာသူမ်ားက အမွတ္တရ ဝယ္ယူသြားခဲ့ၾကသည္။ ရွပ္နီေခါင္းေဆာင္ က်တုဖုန္ဖရုန္ဖန္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပန္ေလာ့ပင္မနီႏွင့္ ပေရာင္းဖုန္တို႔လည္း ယင္းအခမ္း အနားပြဲသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး အခမ္းအနားတက္ေရာက္လာၾကသူမ်ားအားလံုး အနီေရာင္ (သို႔မဟုတ္) အနက္ေရာင္အဝတ္အစားမ်ားကိုသာ ဝတ္ဆင္လာခဲ့ၾကသည္ ဆို၏။ ထုိေန႔ ၁၁ နာရီ မိနစ္ ၃၀ ခ်ိန္ခန္႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယအေလာင္းအား မီးေလာင္ တုိက္တြင္တင္ခဲ့ၿပီး ညေန ၃ နာရီ ၄၅ မိနစ္အခ်ိန္တြင္ ဘုရင့္နန္းတြင္းအမႈထမ္းမ်ားက ဘုရင္မွေပးသနားေသာ ဖန္မီးအိမ္ကို သယ္ေဆာင္လာခဲ့ၾကကာ ညေန ၄ နာရီအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယ၏ သမီးျဖစ္သူ မစၥ ခတၳိယက ဘုရင့္နန္းေတာ္မွ ထုတ္ျပန္ေသာ အမိန္႔ျပန္တမ္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယ၏သမိုင္းအက်ဥ္းကို ဖတ္ၾကားခဲ့ေလ သည္။ ညေန ၅ နာရီအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယ၏ အထူးခ်စ္ခင္ေလးစားမႈကို ခံရေသာ အႀကိဳဗိုလ္ေလာင္းအမွတ္စဥ္ ၇ ေက်ာင္းဆင္း ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရစစ္ယို ထိဖိထပ္က ဘုရင့္ဖန္မီးအိမ္ျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယ၏အေလာင္းကို မီးစတင္ရႈိ႕ေပးခဲ့ေလ သည္။ ဤသည္မွာ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး တိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲယင္း က်ဆံုးသြားခဲ့ရသည့္ ၾကည္းတပ္အထူးအရာရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ဦး၏ ေနာက္ဆံုးခရီးပင္ ျဖစ္ၿပီး ႀကံဳေတြ႔ဘို႔ရန္ အလြန္ခဲယဥ္းလွသည့္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ေပသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခတၳိယ ေခ်ာင္းေျမာင္းပစ္ခတ္ခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ တခဏအတြင္းမွာပင္ ဆာလာဒင္လမ္းဆံုႏွင့္ လံုမဏီပန္းၿခံအနီး၌ ဗံုးေလးလံုးဆက္တုိက္ေပါက္ကြဲခဲ့ၿပီး ေသနတ္သံမ်ားလည္း ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ ယင္းျဖစ္စဥ္တြင္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္ ၁ ဦး ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ၉ ဦး ဒဏ္ရာရွိခဲ့သည္။ ရွပ္နီဆႏၵျပလႈပ္ရွားမႈႀကီးအတြက္ အစိုးရအဖြဲ႔မွ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ဒုတိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆူထစ္ေသာင္န္ဆူဘန္ ဦးေဆာင္သည့္ အေရးေပၚအေျခအေန ဆံုးျဖတ္ေရးဗဟိုဌာနသည္ ရတ္ခ်ာပရာဆြန္လမ္းဆံုအနီးရွိ အဓိကလမ္းမႀကီး ၃ ခုတို႔အား ပိတ္ဆို႔ရန္ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားအား အမိန္႔ေပး ခဲ့သည္။ ရွပ္နီေထာက္ခံသူမ်ားအေနျဖင့္ ဆႏၵျပစုရပ္သို႔ အ၀င္/အထြက္မျပဳ လုပ္ႏိုင္ရန္ ေမလ ၁၃ ရက္ ညေန ၆ နာရီခန္႔တြင္ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရလံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ ရွပ္နီဆႏၵျပအဖြဲ႔ဝင္တို႔အၾကားတြင္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားမွာ ထိုေန႔ တစ္ညလံုး၌ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္တြင္ ႀကိဳၾကား ႀကိဳၾကား ဆက္လက္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ရွပ္နီဆႏၵျပအဖြဲ႔ဝင္တစ္ဦး ထပ္မံေသဆံုးခဲ့ကာ (၅)ဦး ထပ္မံထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ေလသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

အာဆီယံေခါင္းေဆာင္မ်ား ေသြးပ်က္ခဲ့ရသည့္ေန႔(သို႔မဟုတ္) ပတၱရားရွိ အာဆီယံ ညီလာခံအစည္းအေဝးအား ရွပ္နီအဖြဲ႔မွ တိုက္ခိုက္ခဲ့ျခင္း

Oct 6, 2014
ဘီလူးကြ်န္းသား

ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ နံနက္ ၁၁ နာရီအခ်ိန္ခန္႔တြင္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ အရစၥမန္ဖုန္ရူယန္ဂရြန္ ဦးေဆာင္သည့္ ရွပ္နီဆႏၵျပအင္အား ၁၅၀၀ခန္႔သည္ အာဆီယံ ညီလာခံအစည္းအေဝးက်င္းပရာ ပတၱရားၿမိဳ႕ရွိ ေတာ္ဝင္ေခ်ာက္ကမ္းပါးကမ္ေျခ အပန္းေျဖဟိုတယ္ေရွ႕သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကပါသည္။ ရွပ္နီဆႏၵျပသူမ်ားသည္ ထရပ္ကားအမုိးမ်ားေပၚမွ အသံခ်ဲ႕စက္ျဖင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္ ႏုတ္ထြက္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည့္အျပင္ အဘီဆစ္သည္ ေရြးေကာက္ပြဲမွ တက္လာသူတစ္ဦး မဟုတ္ဟု လည္း ေအာ္ဟစ္ခဲ့ၾကပါသည္။ မၾကာမီ ဆႏၵျပအင္အားမွာ ၃၀၀၀ခန္႔အထိ တိုးတက္မ်ားျပားလာခဲ့ကာ ရဲတပ္ဖြဲ႔မွကာရံထားေသာ အတားအဆီးမ်ားကို ခ်ိဳးဖ်က္၍ ဟိုတယ္ျခံစည္းရိုးအနီးအထိ ခ်ဥ္းကပ္ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ရွပ္နီအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ အရစၥမန္ကလည္း ထိုေန႔ ညေန ၃ နာရီ ၄၀ မိနစ္အခ်ိန္ခန္႔တြင္ အသံခ်ဲ႕စက္ျဖင့္ ၎၏ ေၾကညာခ်က္စာတမ္းအား အာဆီယံႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ လက္ခံေပးရန္ ဟစ္ေအာ္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည့္အျပင္ လက္ခံျခင္းမျပဳက ဟိုတယ္အတြင္းသို႔ ထိုးေဖါက္ဝင္ေရာက္မည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ေလသည္။ ထုိေန႔ည ၆ နာရီခန္႔တြင္ အာဆီယံအတြင္းေရးမွဴးရံုးမွ ျပည္ပဆက္ဆံေရးဌာနအႀကီးအကဲ မစၥတာ ဘာလာကူးမားပလာနီယက္ပန္မွ ရွပ္နီအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ အရစၥမန္၏ ေၾကညာခ်က္စာတမ္းအား လက္ခံရယူခဲ့သည္။ ယင္းစာတြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္သည္ ထုိင္းဘုရင့္အတိုင္ပင္ခံေကာင္စီဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရင္ႏွင့္ ထုိင္းစစ္တပ္အကူအညီျဖင့္ အာဏာရယူခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ မကိုက္ညီေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ၎အား ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဘီဆစ္အား ရာထူးမွဆင္းေပးရန္ႏွင့္ ၂၀၀၇ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအား ဖ်က္သိမ္းေပးရန္ ေတာင္းဆိုထားေၾကာင္း ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။ ၎ေနာက္ ရွပ္နီ ဆႏၵျပအဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ ပတၱရားၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ရွိ Big C ကုန္တုိက္အေဆာက္အအံုသို႔ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကၿပီး ဧၿပီလ ၁၁ ရက္တြင္ ျပန္လည္စုရံုးခဲ့ၾကပါသည္။

ဧၿပီလ ၁၁ ရက္ နံနက္ပိုင္းမွစ၍ အာဆီယံညီလာခံအစည္းအေဝးက်င္းပရာ ပတၱရားၿမိဳ႕ရွိ ေတာ္ဝင္ေခ်ာက္ကမ္းပါးကမ္းေျခအပန္းေျဖဟိုတယ္ေရွ႕သို႔ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာတို႔သည္ တစ္ဖြဲဖြဲ႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကပါသည္။ အဘီဆစ္အစိုးရအဖြဲ႔သည္ စစ္သည္မ်ား၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ ၅၀၀ ဦးခန္႔အား ရွပ္အက်ၤ ီအျပာ မ်ား ဝတ္ဆင္ေစၿပီး ဆႏၵျပရွပ္နီအဖြဲ႔အား ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ေစခဲ့ရာ ရွပ္ျပာ ၃ ဦး ထိခိုက္ဒဏ္ရာရွိခဲ့သည္။ ထိုေန႔ ေန႔လယ္ ၁၂ နာရီ ၂၀ မိနစ္အခ်ိန္ခန္႔တြင္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္ မ်ားသည္ လံုၿခံဳေရးအတားအဆီးမ်ားကို ထိုးေဖာက္၍ ဟိုတယ္မွန္တံခါးမ်ားကို ရိုက္ခ်ိဳး ဖ်က္ဆီးၿပီး ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾကၿပီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္ ႏုတ္ထြက္ေပးရန္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကေလသည္။ ထုိစဥ္က ထုိင္းၾကည္းတပ္ ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အႏုဖုန္ေပါင္က်င္ဒါမွ ရွပ္နီဆႏၵျပအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ မစၥတာ အရစၥမန္ထံသို႔ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ဆက္သြယ္၍ အတင္းအက်ပ္ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုေနမႈ မ်ားအား ရပ္ဆိုင္းေပးရန္ ညွိႏႈိင္းခဲ့ေသာ္လည္း ရွပ္နီေခါင္းေဆာင္ မစၥတာ အရစၥမန္က လက္ခံခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ ယင္းေနာင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္က ထိုေန႔ ေန႔လယ္ ၁၂ နာရီ ၄၅ မိနစ္အခ်ိန္ခန္႔တြင္ ပတၱရားၿမိဳ႕အား အေရးေပၚအေျခအေနအမိန္႔ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့ရၿပီး လံုၿခံဳေရးအေျခအေနအား ဒုတိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆူထစ္ေသာင္န္ဆူဘန္က တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ အဘီဆစ္အေနျဖင့္ အေရးေပၚအေျခအေနအမိန္႔အား ထုတ္ျပန္ေၾကညာၿပီး အာဆီယံညီလာခံအစည္းအေဝး က်င္းပျခင္းကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၿပီး သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ရွပ္နီဆႏၵျပအဖြဲ႔သည္ ဟိုတယ္မွ ခ်က္ခ်င္းျပန္လည္ ထြက္ခြာ သြားခဲ့ၾကပါသည္။ ယင္းေနာက္ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္ အပါအဝင္ ဧည့္သည္ေတာ္ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဟိုတယ္ေခါင္မိုးမွတစ္ဆင့္ ရဟတ္ယာဥ္ျဖင့္ သယ္ထုတ္ခဲ့ရ ေလသည္။ ထိုေန႔သည္ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား အတြက္ ေသြးပ်က္ခဲ့ရသည့္ေန႔ ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ေပသည္။

ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အဘီဆစ္ ယာဥ္တန္းအား ရွပ္နီအဖြဲ႔မွ တိုက္ခိုက္ခဲ့ျခင္း

ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္သည္ ဧၿပီလ ၁၂ ရက္ ေန႔လယ္ ၂ နာရီ ၃၀ မိနစ္အခ်ိန္ခန္႔ တြင္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ အနီးဧရိယာတစ္ဝိုက္ရွိ ျပည္နယ္မ်ားတြင္ အေရးေပၚ အေျခအေနအမိန္႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ေလသည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္အေနျဖင့္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနသို႔ သြားေရာက္၍ အေရးေပၚအေျခအေနအမိန္႔ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာၿပီးေနာက္ ျပန္လည္ထြက္ခြာစဥ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ယာဥ္တန္းအား ရွပ္နီ အဖြဲ႔ဝင္ ၁၀၀ ေက်ာ္ခန္႔က အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ေလသည္။ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ား၏ တိုက္ခုိက္ခဲ့ မႈေၾကာင့္ အနီးကပ္လံုၿခံဳေရးယာဥ္တစ္စီး ပ်က္စီး၍ ယာဥ္ေမာင္းတစ္ဦး ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မွာမူ ဆႏၵျပလူအုပ္ႀကီး ၾကားမွ အတင္းေမာင္းႏွင္ထြက္ေျပးသြားခဲ့ပါသည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္ႏွင့္ ဒုတိယ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆူထစ္ေသာင္န္ဆူဘန္တို႔သည္ အေရးေပၚအေျခအေနအမိန္႔အား ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီးေနာက္ အျခားယာဥ္တစ္စီးျဖင့္ ႀကိဳတင္ရုပ္ဖ်က္ထြက္ခြာသြားခဲ့သျဖင့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ား တိုက္ခိုက္ခဲ့သည့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ဒုတိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔ႏွစ္ဦးစလံုး လိုက္ပါသြားခဲ့ျခင္း မရွိေပ။ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ယာဥ္တန္းအား တိုက္ခိုက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ယင္းယာဥ္တန္းေနာက္မွ လိုက္ပါလာ ေသာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၏ အတြင္းေရးမွဴး နိဖုန္ဖရုန္၏ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္အား ဆက္လက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ေလသည္။ ရွပ္နီအဖြဲ႔က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၏အတြင္းေရးမွဴး နိဖုန္၏ယာဥ္အား ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးခဲ့သည့္အျပင္ မစၥတာနိဖုန္ကိုလည္း ကားထဲမွဆြဲထုတ္၍ ရိုက္ႏွက္ခဲ့ရာ မစၥတာ နိဖုန္တစ္ေယာက္ ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ရရွိခဲ့ရေလသည္။

ရွပ္နီဆႏၵျပအဖြဲ႔အား ထုိင္းစစ္တပ္မွ အျပင္းအထန္ႏွိမ္နင္းခဲ့ျခင္း

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ရွပ္နီဆႏၵျပအဖြဲ႔အား ဧၿပီလ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ထိုင္းၾကည္တပ္မွ အျပင္းအထန္ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ေလသည္။ ရွပ္နီအဖြဲ႔က ဝီဘဝဒီရန္ကစစ္လမ္း၊ ဒင္းဒန္ရပ္ကြက္၊ ေအာင္ပြဲအထိမ္းအမွတ္ေက်ာက္တုိင္အနီးရွိ ရတ္ခ်္ဝတီေဆးရံုေရွ႕တြင္လည္း ကားတာယာမ်ားကို မီးပံုရႈိ႕ထားခဲ့သည့္အတြက္ ယင္းဧရိယာတစ္ဝိုက္တြင္ မီးခိုးမ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းေနခဲ့ရသည္။ ထုိင္းၾကည္းတပ္မွ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ ရွပ္နီဆႏၵျပအဖြဲ႔တို႔အၾကား တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ထုိေန႔တစ္ေန႔တည္းတြင္ပင္ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ဝင္ ၂၃ ဦးႏွင့္ ရွပ္နီ ဆႏၵျပအဖြဲ႔ဝင္ ၅၁ ဦး၊ ေပါင္း ၇၄ ဦး ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ရေလသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

၂၀၀၉ခုႏွစ္ အဓိကရုဏ္းစတင္ျခင္း

(၁၄)ႀကိမ္ေျမာက္ အာဆီယံညီလာခံအစည္းအေဝးအား ၂၀၀၉ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၇ ရက္မွ မတ္လ ၁ ရက္အထိ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဖက္ ကီလိုမီတာ (၂၀၀)ကြာေဝး သည့္ ဟြာဟင္းၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပသြားမည္ဟု ထုိင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္ဝဲ့ ခ်ာခ်ီဝက ဇန္နဝါရီလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့ေလသည္။ မူလက အာဆီယံညီလာခံ အစည္းအေဝးအား ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပရန္ စီစဥ္ထားခဲ့ေသာ္လည္း အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရး ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ ေႏွာင့္ယွက္မႈရန္ကို ေရွာင္ရွား ႏုိင္ေရးအတြက္ ဟြာဟင္းၿမိဳ႕၌ ေျပာင္းလဲက်င္းပရန္ စီစဥ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင့္ အာဆီယံညီလာခံ အစည္းအေဝး က်င္းပမည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာကို ထပ္မံ ေျပာင္းလဲခဲ့ရသည္။ ထိုစဥ္က ဒုတိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆူထစ္ေသာင္ဆူဘန္ ကလည္း လံုၿခံဳေရးလိုအပ္ခ်က္မွန္သမွ်ကို ျပင္ဆင္ထားရန္ ရဲတပ္ဖြဲ႔အႀကီးအကဲ ရဲဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပတ္ခ်ာရာဝပ္ေဝါင္စူဝမ္အား ညႊန္ၾကားခဲ့ေလသည္။ ရွပ္နီအဖြဲ႔ကလည္း မည္သည့္အေျခအေနမ်ိဳးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသည္ျဖစ္ေစ ဟြာဟင္းၿမိဳ႕အထိ လိုက္လံစုရံုး ဆႏၵျပသြားမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္္ေျပာၾကားခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အာဆီယံ ညီလာခံအစည္းအေဝးအား ပတၱရားၿမိဳ႕၌ ေျပာင္းလဲက်င္းပခဲ့ေလသည္။ ထိုင္း ၾကည္းတပ္ဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ၂၀၀၆ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး စြန္သီဘြန္ညာရတ္ကလင္းကလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္း ျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏိုင္ငံေရး ပဋိပကၡမ်ား အဆံုးသတ္ေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ရည္ရြယ္၍ ေဖႊ႔ပန္ဒင္ထုိင္း (Puea Pandin Thai) ဟူေသာ ပါတီအမည္ျဖင့္ ပါတီသစ္တည္ေထာင္ ၍ ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲသို႔ ဝင္ေရာက္မည္ဟု ဇန္နဝါရီလ ၉ ရက္တြင္ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အလားတူ ထိုင္းဘုရင့္အတုိင္ပင္ခံေကာင္စီ ဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရင္တင္စူလာႏြန္ဒါသည္လည္း ဇန္နဝါရီလ ၁၀ ရက္တြင္ ထုိင္းႏိုင္ငံအေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း နခြန္ရတ္ခ်ာစီမာျပည္နယ္ရွိ ၎၏ေနအိမ္၌ စစ္ဘက္နယ္ဘက္အရာရွိမ်ား၊ ေျမာက္ပိုင္း ျပည္နယ္မ်ားရွိ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအား ဖိတ္ေခၚ၍ ႏွစ္သစ္ကူး ၾသဝါဒစကား မိန္႔ၾကားခဲ့ျခင္းျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ခံုေပၚတြင္ ေခတၱမွ် ရုပ္လံုးထြက္ျပခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရင္ သည္ အမွတ္(၂)စစ္တိုင္းမွဴးဘဝက အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းျပည္နယ္မ်ား တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး နခြန္ရတ္ခ်ာစီမာျပည္နယ္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်င္လည္ခဲ့သူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ယင္းျပည္နယ္မ်ားသည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္အေပၚ တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ၾကသည့္ ျပည္နယ္မ်ားျဖစ္လာခဲ့သည္။

ထိုင္းအစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ရွပ္နီအဖြဲ႔အင္အား (၃)ေသာင္းခန္႔သည္ ဇန္နဝါရီလ (၃၁)ရက္ ညေနပိုင္းအခ်ိန္မွစ၍ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ စနမ္လူဝမ္အားကစားကြင္းတြင္ စတင္စုရံုး ခဲ့ၾကသည္။ ရွပ္နီအဖြဲ႔အေပၚ ေထာက္ခံအားေပးသည့္ လူအုပ္ႀကီးသည္လည္း အျခား ေသာ ျပည္နယ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီတက္လာခဲ့ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းျပည္နယ္မ်ားမွ ရွပ္နီအဖြဲ႔ေထာက္ခံသူ ျပည္သူ အမ်ားစုတို႔ ပါဝင္ခဲ့ပါသည္။ ရွပ္နီဆႏၵျပလူအုပ္ႀကီးသည္ စနမ္လူဝမ္အားကစားကြင္း မွတစ္ဆင့္ ထိုင္းအစိုးရအိမ္ေတာ္သို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ခဲ့ရာ ထိုေန႔ည ၁၀ နာရီ အခ်ိန္ ခန္႔တြင္ အစိုးရအိမ္ေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ ဤလႈပ္ရွားမႈႀကီးမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္၏ ဒီမိုကရက္ပါတီအစိုးရတက္လာၿပီးေနာက္ (၁)လအၾကာတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ သည့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ ပထမဆံုး လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္သည္။ အဘီဆစ္ အစိုးရ အဖြဲ႔အေပၚ ေထာက္ခံအားေပးသည့္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔မွ အင္အား(၁)ေသာင္း ခြဲခန္႔ကလည္း ေဖေဖာ္ဝါရီလ(၁၄)ရက္ ညေနပိုင္းတြင္ ဥဒံုဌာနီျပည္နယ္ ႏြန္ပရာခ်က္စီလာကြမ္ပန္းျခံ တြင္ စုရံုးခဲ့ၾကသည္။ ယင္းနယ္ေျမသည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္အစိုးရအဖြဲ႔ အေပၚ ေထာက္ခံအားေပးသည့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ ႏုိင္ငံေရးအမာခံနယ္ေျမျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရွပ္နီႏွင့္ရွပ္ဝါတို႔အၾကား အဓိကရုဏ္းအသြင္ေဆာင္သည့္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈမ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ကို စိုးရိမ္သျဖင့္ ျပည္နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔က အင္အား (၂၀၀၀)ခန္႔အသံုးျပဳ ၍ ႏြန္ပရာခ်က္စီလာကြမ္ ပန္းျခံတစ္ဝိုက္တြင္ သံဆူးႀကိဳးမ်ားကာရံကာ ေနရာယူခဲ့ရ သည္။ ထိုင္းအစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ရွပ္နီအဖြဲ႔အင္အား (၃)ေသာင္းခန္႔သည္ မတ္လ (၂၆)ရက္ ေန႔လယ္ပိုင္းတြင္ အဘီဆစ္ အစိုးရအဖြဲ႔ ႏုတ္ထြက္ေပးေရး ေတာင္းဆိုလ်က္ စနမ္လူဝမ္အားကစားကြင္းမွ အစိုးရအိမ္ေတာ္ေရွ႕သို႔ ခ်ီတက္စုရံုးဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ စနမ္လူဝမ္အားကစားကြင္းမွ ထိုင္းအစိုးရ အိမ္ေတာ္သို႔ ခ်ီတက္ရာလမ္း တစ္ေလွ်ာက္ တြင္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားက ကြန္တိန္နာႀကီးမ်ားျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ကာကြယ္ထားခဲ့ၿပီး ဆႏၵျပသူ မ်ားဘက္မွလည္း အစိုးရအဖြဲ႔ထြက္သြားဟု ဟစ္ေအာ္ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ မတ္လ (၂၇)ရက္ ထုိင္းအစိုးရအိမ္ေတာ္ ေရွ႕တြင္ စုရံုးဆႏၵျပလ်က္ရွိသည့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားကို အာဏာသိမ္းခံရ၍ ျပည္ေျပးျဖစ္ေနသည့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္က ဗီဒီယို လင့္ခ္မွတစ္ဆင့္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားခဲ့သည္။ ၂၀၀၆ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁၉)ရက္ ၎ အစိုးရအဖြဲ႔အား အာဏာသိမ္းခဲ့မႈေနာက္ကြယ္တြင္ ပါဝင္ခဲ့သည့္ အဓိကပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား မွာ ထုိင္းဘုရင့္ အတိုင္ပင္ခံေကာင္စီဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရင္ႏွင့္ အတိုင္ပင္ခံေကာင္စီ ဝင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဆူရာယြတ္ခ်ဴလာႏြန္႔တို႔ျဖစ္သည္ဟု သက္ဆင္က စြပ္စြဲေျပာၾကားခဲ့သည္။

ထိုင္းအစိုးရအိမ္ေတာ္ေရွ႕တြင္ ရွပ္နီဆႏၵျပသူမ်ားသည္ မတ္လ (၂၆)ရက္မွစ၍ စုရံုးဆႏၵ ျပလ်က္ ရွိသကဲ့သို႔ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္အေနျဖင့္လည္း ရွပ္နီဆႏၵျပသူမ်ားထံ သို႔ တယ္လီဖုန္း(သို႔မဟုတ္) ဗီဒီယိုလင့္ခ္တို႔ျဖင့္ ညစဥ္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားလ်က္ရွိရာ ဆႏၵျပအင္အားမွာ (၅)ေသာင္းေက်ာ္အထိ တုိးတက္မ်ားျပားလာခဲ့ရသည္။ ဆႏၵျပသူ မ်ားအေနျဖင့္ အစိုးရအိမ္ေတာ္ဝင္ေပါက္မ်ားအား ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့ေသာေၾကာင့္ အစိုးရရံုးအဖြဲ႔ ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔မ်ားအားလံုး ရံုးတက္ႏုိင္ျခင္းမရွိခဲ့ၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝင္ေပါက္ပိတ္ဆို႔ထားျခင္းမ်ားကို ဖယ္ရွားေပးေရးအတြက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရံုးမွ အုပ္ခ်ဳပ္မႈတရားရံုးသို႔ မတ္လ(၃၁)ရက္ေန႔တြင္ တင္ျပေလ်ာက္ထားခဲ့ရသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ရွပ္နီဆႏၵျပသူမ်ားအား လြတ္လူဝမ္လမ္း (ထီဝကန္လမ္းဆံုမွ ခ်မိုင္မာရူခ်က္တံတား အထိေနရာ)အား ဖြင့္လွစ္ေပးရန္ႏွင့္ အစိုးရရံုးအဖြဲ႔မ်ားအား အိမ္ေတာ္ဂိတ္ အမွတ္(၆) ႏွင့္ ဂိတ္အမွတ္(၈)တို႔မွ ဝင္ခြင့္ေပးရန္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈတရားရံုးက အမိန္႔ထုတ္ျပန္ခဲ့ရသည့္ အေျခအေနသို႔တိုင္ ေရာက္ရွိခဲ့ရသည္။

ထုိင္းအစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားခ်က္အတိုင္း ႏိုင္ငံတစ္ဝွမ္း လံုးရွိ ျပည္နယ္အသီးသီးတို႔မွ ရွပ္နီေထာက္ခံသူမ်ားသည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ အစိုးရအိမ္ေတာ္ေရွ႕သို႔ ေအၿပီလ(၈)ရက္တြင္ ခ်ီတက္လာခဲ့ၾကရာ ထုိေန႔ ေန႔လယ္ပိုင္း အခ်ိန္တြင္ ရွပ္နီဆႏၵျပအင္အားမွာ (၁)သိန္းေက်ာ္ထိ တိုးတက္မ်ားျပားလာခဲ့ပါသည္။ ဆႏၵျပသူမ်ားသည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္၊ ဘုရင့္အတိုင္ပင္ခံေကာင္စီဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရင္၊ ေကာင္စီအဖြဲ႔ဝင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဆူရာယြတ္ႏွင့္ တရားသူႀကီးေဟာင္း ခ်န္ခ်ိဳင္းလီကစ္က်ိတတုိ႔အား ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထုိေန႔ နံနက္ပိုင္းတြင္ ရွပ္နီအင္အားျပအင္အား (၂)ေသာင္းခန္႔ကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရင္၏ စီေဆာက္ထဝဲ့ေနအိမ္ေရွ႕သို႔ စုရံုးခ်ီတက္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရင္သည္ ၎၏ ေနအိမ္ထဲတြင္ပင္ရွိေနၿပီး ၎၏လံုၿခံဳေရးအတြက္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ ငါးရာခန္႔က လံုၿခံဳေရး ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ရသည္။

ဧၿပီလ (၉)ရက္ေန႔လယ္ပိုင္းတြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္ဦးေဆာင္ေသာ ဒီမိုကရက္ ပါတီ၏ မည္သည့္အစိုးရကိုမွ် လက္မခံဘဲ လံုးဝဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သြားမည္ ဟူေသာ ဒုတိယေျမာက္ေၾကညာခ်က္ကို ရွပ္နီအဖြဲ႔က ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။ ပထမ ေၾကညာခ်က္တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဆူရာယြတ္ ႏွင့္ တရားသူႀကီးေဟာင္း ခ်န္ခ်ိဳင္းတို႔အား (၂၄)နာရီအတြင္း ရာထူးမွႏုတ္ထြက္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုထားခဲ့သည္။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ရွပ္နီဆႏၵျပအဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ ဧၿပီလ (၉)ရက္ ေန႔လယ္ပိုင္းအခ်ိန္မွစ၍ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္ရွိ ေအာင္ပြဲအထိမ္းအမွတ္ ေက်ာက္တိုင္ ဧရိယာတစ္ဝိုက္သို႔သြားသည့္ လမ္းမမ်ားအား ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့ၾကသည္။ ရဲ တပ္ဖြဲ႔၏ တားျမစ္ပိတ္ပင္ျခင္းကို ျငင္းဆန္ကာ စီးပြားေရးအခ်က္အျခာက်သည့္ ယင္းဧရိယာမ်ားအတြင္းသို႔ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားက အတင္းထိုးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အလားတူ ေဆးရံုမ်ား၊ ရံုးမ်ား၊ ကုမၸဏီမ်ားသို႔ သြားေရာက္ရာ လမ္းမမ်ား ကိုလည္း ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့ၾကသည္။ ရွပ္နီအဖြဲ႔အေပၚ ေထာက္ခံအားေပးသည့္ တကၠစီ ယာဥ္ေမာင္းမ်ားကလည္း ၎တုိ႔၏ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ားျဖင့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္ရွိ လမ္းမမ်ားအား ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့ၾကသည့္အျပင္ ကရိန္းမ်ား၊ ထရပ္ကားမ်ားကို အသံုးျပဳ၍ ဖယ္ရွားပစ္မည္ဟူေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႔၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈၾကားမွပင္ အေျခခံဥပေဒတရားရံုး၊ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ အစိုးရအိမ္ေတာ္၊ ဒီမိုကရက္ပါတီဌာနခ်ဳပ္အျပင္ဖက္ရွိ လမ္းမ မ်ားအား တကၠစီယာဥ္မ်ားျဖင့္ ပိတ္ဆို႔စုရံုးဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံ အဓိကႏိုင္ငံေရးအင္အားစုႀကီးႏွစ္စုအၾကား၌ Colour-coded Politics ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အရွိန္ ျမင့္တက္လာျခင္းျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးထက္ ပါတီႏိုင္ငံေရးကို ပိုမိုဦးစားေပး၍ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ အျပဳတ္တိုက္ကာ Finale of Political Struggle ကို ေဖာ္ေဆာင္ လာျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ထုိင္းႏုိင္ငံေရးအေျခအေနမွာ စတင္ ရႈပ္ေထြးစ ျပဳလာခဲ့ေခ်ၿပီ။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

ရွပ္နီသမိုင္းေနာက္ခံအက်ဥ္း

Nov 5, 2014
ဘီလူးကြ်န္းသား

ရွပ္နီအဖြဲ႔အား ၂၀၀၆ခုႏွစ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္ျပဳတ္က်အၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ မ်ား ျပန္လည္မက်င္းပမီ သီတင္း(၅)ပတ္ခန္႔အလို၌ စစ္တပ္မွ အာဏာသိမ္းမႈႏွင့္ စစ္အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဆန္႔က်င္ရန္အတြက္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိင္းဘုရင့္ နန္းေတာ္မွ အတြင္းလူမ်ား(ကပ္ဖားရပ္ဖားမ်ား(သို႔မဟုတ္) ကတၱီပါလက္အိပ္ျဖင့္ ေဘာ ပြတ္ေပးသူမ်ား)၊ စစ္တပ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ အစိုးရအရာရွိႀကီးမ်ား၊ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္၊ မွဴးမတ္မ်ိဳးႏြယ္မ်ားသာ အစဥ္အလာအားျဖင့္ ႀကီးစိုးခဲ့သည့္ ထိုင္းႏုိင္ငံ ေရးစနစ္ကို ေရြးေကာက္ခံျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ အစားထိုးေျပာင္းလဲအုပ္ခ်ဳပ္ရန္ ရွပ္နီ အဖြဲ႔က ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကေလသည္။ ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ အဓိကပစ္မွတ္ရန္သူႀကီးမွာ တစ္ခ်ိန္ တစ္ခါက "ေက်ာက္ဖရားျမစ္ရိုးတစ္ေလ်ွာက္မွ လူသတ္သမားႀကီး"ဟု အမည္တြင္ခဲ့ သည့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းျဖစ္သူ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းတစ္ျဖစ္လည္း ဘုရင့္အတိုင္ ပင္ခံေကာင္စီဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရင္တင္စူလာႏြန္ဒါ ပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထိုင္း ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္းသို႔ ဘုရင့္နန္းေတာ္မွ အတြင္းလူမ်ား၏ ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္ေနမႈမ်ားကို ရပ္ဆိုင္းေပးရန္ ရွပ္နီအဖြဲ႔က ေတာင္းဆိုခဲ့သည့္အတြက္ ဆန္႔က်င္ဖက္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုႀကီးတစ္ခု ျဖစ္သည့္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔က ရွပ္နီအဖြဲ႔အေပၚ "ထိုင္းစည္းမ်ဥ္းခံဘုရင္စနစ္အား ဆန္႔က်င္သူမ်ား" ဟု ေဝဖန္ပုတ္ခတ္ စြပ္စြဲခဲ့ၾကေလ သည္။ ယင္းစြပ္စြဲခ်က္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားအျပားမွာ ထိုင္း ဘုရင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ဥပေဒမ်ားကို ခ်ိဳးေဖါက္ခဲ့သူမ်ားဟု စြဲခ်က္တင္ခံရကာ ေထာင္နန္းစံ ခဲ့ၾကရေလသည္။ သို႔ေသာ္ အလြန္စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းသည့္ အခ်က္ မွာ ထိုစြပ္စဲခံရသူ၊ ေထာင္နန္းစံခဲ့ၾကရသူမ်ားထဲမွ အခ်ိဳ႕မွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္၏ အငယ္ဆံုးညီမျဖစ္သူ မစၥ ယင္းလပ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာခဲ့သည့္ ေဖႊ႔ထိုင္း ပါတီအာဏာရခဲ့ခ်ိန္တြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အမတ္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾက ေလသည္။ ထိုသူမ်ားအေနျဖင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အမတ္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့ ခ်ိန္တြင္ ၁၉၉၇ခုႏွစ္ႏွင့္ ၂၀၀၇ခုႏွစ္က အာဏာသိမ္းစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ဦးေဆာင္ ေရးဆြဲခဲ့သည့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို အစားထိုးျပင္ဆင္ရန္ ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ေတာင္းဆို ခဲ့ၾကေလသည္။

ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲခဲ့မႈမ်ား

၂၀၀၆ခုႏွစ္ သက္ဆင္အစိုးရအဖြဲ႔အား စစ္တပ္မွ အာဏာသိမ္းခဲ့ၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ရွပ္နီအဖြဲ႔ ေပၚေပါက္လာကာ ႏိုင္ငံေရးဆန္႔က်င္ဖက္ျဖစ္သည့္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔အား စစ္တပ္အေပၚ ေထာက္ခံသူမ်ားဟု စြပ္စြဲခဲ့ၾကေလသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ရွပ္နီႏွင့္ရွပ္ဝါ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုႀကီးႏွစ္ရပ္အၾကားတြင္ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားႏွင့္ ခံယူခ်က္မ်ား အႀကီး အက်ယ္ ကြဲလြဲခဲ့ကာ ႏွစ္ဖက္အၾကား ႏုိင္ငံေရးအၾကမ္းဖက္တုိက္ခိုက္မႈမ်ား တစ္စထက္ တစ္စ ႀကီးထြားလာခဲ့ရေလသည္။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လတြင္ ဥဒံုဌာနီျပည္နယ္၌ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ႏွစ္ဖက္ထိပ္တုိက္ရင္ဆိုင္တုိက္ခိုက္မႈမ်ားတြင္ ရွပ္နီအဖြဲ႔က ႏိုင္ငံေရး စုရံုးမႈျပဳလုပ္ေနသည့္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔အေပၚ တိုက္ခိုက္ခဲ့သည့္အတြက္ ရွပ္ဝါ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားစြာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ရသည္။ အလားတူ ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ ႏုိင္ငံေရးအမာခံ နယ္ေျမတစ္ခု ျဖစ္သည့္ ထိုင္းႏုိင္ငံေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းမုိင္ျပည္နယ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔၏ အစည္းအေဝးတစ္ခုကိုလည္း ရွပ္နီအဖြဲ႔က တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။

၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂)ရက္ေန႔မတိုင္မီတြင္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ စနန္လူဝမ္ အားကစားကြင္းအတြင္း စုရံုးလ်က္ရွိသည့္ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ ရတ္ခ်ာဒမ္ႏြန္ ရိပ္သာလမ္းတြင္ စုရံုးဆႏၵျပေနၾကသည့္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔အား တိုက္ခိုက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾက ေလသည္။ ရွပ္နီ၊ ရွပ္ဝါ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုႀကီးႏွစ္ရပ္၏ ယင္းထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္မႈတြင္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတို႔မွ အမ်ားအျပား ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ၾကၿပီး ရွပ္နီအဖြဲ႔မွ လူတစ္ဦး ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ ယင္းျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္ ထုိင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ အတြင္း၌ အေပ်ာ့စားအဆင့္ရွိသည့္ အေရးေပၚအေျခအေနအမိန္႔ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ရေလသည္။ ထိုင္းစစ္တပ္မွ ႏွစ္ဖက္အုပ္စုအား လူစုခြဲရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ စုရံုးဆႏၵျပ လူအုပ္စုႀကီးမွာ လူစုခြဲခဲ့ၾကျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ထိုင္းႏိုင္ငံေရး ေလာက ဇာတ္ခံုေပၚတြင္ ရွပ္နီအဖြဲ႔သည္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔၏ အဓိကႏိုင္ငံေရးဆန္႔က်င္ဖက္ အုပ္စုႀကီးတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့ကာ ရွပ္နီႏွင့္ရွပ္ဝါ ႏိုင္ငံေရးအုပ္စုႀကီးႏွစ္ခုအၾကားတြင္လည္း ႏုိင္ငံေရးသေဘာထား ကြဲလြဲမႈမ်ား နက္ရႈိင္းစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ရေလသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး ဒီမိုကေရစီ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတပ္ဦး (သို႔မဟုတ္) ရွပ္နီ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔ United Front Democracy Against Dictatorship-UDD or Red Shirt Political Movement Group

Nov 3, 2014
ဘီလူးကြ်န္းသား

နိဒါန္း

အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး ဒီမိုကေရစီ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတပ္ဦး (ရွပ္နီအဖြဲ႔)ကို အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး အမ်ိဳးသားဒီမိုကရက္တစ္ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႔ (National Democratic Alliance Against Dictatorship) ဟုလည္း ေခၚဆိုၾကသည္။ ၂၀၀၆ခုႏွစ္ တြင္ ထိုင္းအာဏာသိမ္းစစ္အစိုးရအဖြဲ႔ကို ဆန္႔က်င္ရန္အတြက္ ယင္းအဖြဲ႔အား စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေပသည္။ ရွပ္နီအဖြဲ႔အတြင္း ထင္ရွားေသာေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ က်တုဖုန္ ဖရုန္ဖန္၊ နတၱဝတ္ စိုင္ကူရာ၊ ဝီရ မူစီကဖုန္၊ ခ်ရန္ ဒစ္ထပီခ်ိဳင္ႏွင့္ ဝမ္တိုက်ိရာကန္ တို႔ပင္ျဖစ္ေလသည္။

ရွပ္နီအဖြဲ႔သည္ ထုိင္းအာဏာသိမ္းစစ္အစိုးရအဖြဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလျဖစ္သည့္ ၂၀၀၆- ၂၀၀၇ ခုနွစ္ကာလမ်ားအတြင္းက စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး လူထုဆႏၵျပပြဲမ်ားကို ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး စစ္အစိုးရအဖြဲ႔ ဦးေဆာင္ေရးဆြဲခဲ့သည့္ ၂၀၀၇ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကိုလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္၊ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးတြင္ ျပည္သူ႔စြမ္းအားပါတီ (Peoples Power Party) အႏိုင္ရရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ ရွပ္နီအဖြဲ႔သည္ ၎၏ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို ရပ္ဆိုင္းခဲ့ေပသည္။

သို႔ေသာ္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔က ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ေမလထဲတြင္ အစိုးရအိမ္ေတာ္အား သိမ္းပိုက္ျခင္း၊ ဖူးခစ္ေလဆိပ္အား သိမ္းပိုက္ျခင္း၊ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ဟီရိုရွီးမား စစ္ဆင္ေရးဟု အမည္ေပးထားသည့္ လူထုစည္းရံုးဆႏၵျပပြဲအား သုဝဏၰဘူမိ ေလဆိပ္ ေရွ႕တြင္ျပဳလုပ္ကာ ယင္းေလဆိပ္အား သိမ္းပိုက္ျခင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပည္သူ႔စြမ္းအားပါတီ အစိုးရအဖြဲ႔အား အျပဳတ္တိုက္ခဲ့ေလသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ရွပ္ဝါအဖြဲ႔၏ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီးအေပၚ ရွပ္နီအဖြဲ႔က တန္ျပန္ဆႏၵျပမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုႀကီးႏွစ္ရပ္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ဆံုး ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ အဘီဆစ္ဝဲ့ခ်ာခ်ီဝ အစိုးရျပဳတ္က်ေရး ရွပ္နီဆႏၵျပပြဲ၌ လူေပါင္း ၉၀ ေက်ာ္ေသဆံုး၍ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ေလသည္။ အဘီဆစ္ ဝဲ့ခ်ာခ်ီဝ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တာဝန္ယူစဥ္ကာလအတြင္း (၂၀၀၉ခုႏွစ္၊ ေအၿပီလအတြင္း ႏွင့္ ၂၀၁၀ျပည့္ႏွစ္၊ မတ္လႏွင့္ေမလအတြင္း)က ရွပ္နီအဖြဲ႔ ဦးေဆာင္သည့္ အဓိက ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုႀကီးတစ္ရပ္သည္ လံုၿခံဳေရးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသည့္ ထိုင္း တပ္မေတာ္တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ႏွစ္ဖက္ အၾကား အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ကာ ေနာက္ဆံုး၌ ဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕လယ္ရွိ အထင္ကရ ကုန္တိုက္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေသာ စင္ထရယ္ေဝါလ္ (CEntral World) ကုန္တိုက္ႀကီးမွာ မီးေလာင္တုိက္သြင္းျခင္း ခံခဲ့ရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္လ်င္ ျပည္ေျပး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္ရွင္နဝပ္၊ ၎၏မိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအေပါင္းအပါမ်ားအေပၚ ေထာက္ ခံအားေပးသည္ဟု ယူဆရေသာ္လည္း အမွန္စင္စစ္ သက္ဆင္အေပၚ ရွပ္နီအဖြဲ႔ဝင္ အားလံုးက အျပည့္အဝ ေထာက္ခံျခင္းမရွိၾကေပ။ ရွပ္နီအဖြဲ႔၏ တစ္ခုတည္းေသာ ဦးတည္ခ်က္မွာ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ Military Dictatorship ဆန္႔က်င္ေရးပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ ေကာ့ေတာင္ကြၽန္း လူသတ္မႈ ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ၿဗိတိသွ်က ခရီးသြား သတိေပးခ်က္ထုတ္ျပန္

Oct 12, 2014
ေရႊမန္းတင္ေမာင္သား

ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသား ဟန္နာနဲ႔ ေဒးဗစ္ေမလာတို႔ အသတ္ခံရမႈေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ စူမတ္ဒၾတာကြၽန္းစုေတြကို ခရီးသြားလာခ်က္ကို ၿဗိတိသွ် ႏိုင္ငံျခားေရးဌာနက သတိေပးခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

တဦးခ်င္း ဒါမွမဟုတ္ မာဖီးယားဂိုဏ္းေတြရဲ႕ အုပ္စုဖြဲ႔ တိုက္ခိုက္မႈျဖစ္ပြားေနတဲ့ ေကာ့ေတာင္ ကြၽန္းျဖစ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ခရီးသြားျခင္းကို သတိထားၾကဖို႔နဲ႔ တိုက္ခိုက္ခံရင္ သက္ဆိုင္ရာရဲနဲ႔ ၿဗိတိသွ် သံရံုးတို႔ကို သတင္းပို႔ၾကဖို႔ ႏိႈးေဆာ္ထားပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ရက္သတၱပတ္က စေကာ့တလန္ အမ်ိဳးသမီးတဦးက အဲဒီေဒသမွာ တိုက္ခိုက္မႈေတြ ျမင့္တက္ ေနတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ႐ွင္းျပျခင္းမ႐ွိခဲ့ပါဘူး။

ေကာ့ေတာင္ကြၽန္းနဲ႔ စူမဒၾတာကြၽန္းစုေတြကို အေနာက္ႏိုင္ငံသားနဲ႔ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသား ေတြ ခရီးသြားမယ္ဆိုရင္ သတိထားဖို႔ ေအာက္ပါျဖစ္ရပ္ေတြကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

၂၀၁၃ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလမွာ ကမ္းေျခပါတီပြဲတစ္ခုမွာ ုၿဗိတိသွ်ႏိုင္ငံသားတစ္ဦး ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္ခံရမႈ၊ ၂၀၁၄ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ယခုျဖစ္ရပ္ ၿဗိတိသွ် ႏိုင္ငံသားႏွစ္ဦး အသတ္ခံရမႈတို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ေကာ့ေတာင္ကြၽန္းက အရက္ဘားတစ္ခုမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ လျပည့္ညပါတီပြဲမွာ ကာမအၾကမ္းဖက္မႈ မွာ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ၿဗိတိသွ်ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ခုခံဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။

အရက္ေၾကာင့္ သင္ႏွင့္သင့္ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့ေလ်ာ့ ေစႏိုင္တာ ေကာ့ေတာင္ကြၽန္းျဖစ္ရပ္က သက္ေသပါ။

အျဖစ္ႏိုင္ဆံုးတရားခံ နန္းဆြတ္

Oct 11, 2014
ေရြႊမန္းတင္ေမာင္သား

ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ လိပ္ကြၽန္းလူသတ္မႈက ကမၻာ့ က စိတ္အဝင္စားဆံုး သတင္းျဖစ္တာနဲ႔ အညီ ကမၻာ့အသိုင္းအဝန္းကလည္း အမႈမွန္ေပၚေပါက္ေရး၊ တရားခံအစစ္ ကိုသာ တရားဥပေဒျဖင့္ အျပစ္ေပးစီရင္ႏိုင္ေရး လိုလားလ်က္ ႐ွိၾကပါတယ္။

ျပစ္မႈျဖစ္ေပၚရာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္လည္း အဆိုပါ မႈခင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားနဲ႔ အမွန္တရားကို လိုလားသူ ထိုင္းျပည္သူမ်ားၾကား သေဘာထား ကြဲလြဲလ်က္ ႐ွိၾကပါတယ္။

တရားခံႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားႏွစ္ဦးသာ အမွန္တကယ္ သတ္ခဲ့ပါက ထိုက္သင့္တဲ့ျပစ္ဒဏ္ကို ခံယူဘို႔အတြက္ လက္ခဲ့ေပမဲ့ မာဖီးယားဂိုဏ္းရဲ႕ ရန္ကို ေၾကာက္ၿပီး ထိုင္း ေကာ့ေတာင္ကြၽန္းသူႀကီးသား နန္းဆြတ္ကို ထိုင္းရဲေတြ အမႈကေနလြတ္ေအာင္ အကြက္ဆင္ေပးခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကမၻာ့အလယ္မွာ ထိုင္းဂုဏ္သိကၡာအတြက္ မေကာင္းႏိုင္ပါဘူး။

မႈခင္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္က မနက္ ၂ နာရီ၊ ကမ္းေျခမွာ ဂီတာတီးေနတဲ့ လူငယ္ ၂ ဦးက ဘာရန္ၿငိဳးရန္စမွမ႐ွိတဲ့ ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားစံုတြဲကို သတ္စရာ အေၾကာင္းမ႐ွိပါဘူး။

ထိုင္းမွာ ေရႊ႔ေေျပာင္းအလုပ္သမားအျဖစ္ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာလူငယ္ ၂ ဦးက ခရီးသြားဧည့္သည္ ၂ ဦးကို သတ္ျဖတ္ဖို႔ ဆိုတာ ကာမစိတ္ဆနၵေၾကာင့္လား၊ ပစၥည္းလိုခ်င္လို႔လား၊ အရက္မူးေနတာ ေၾကာင့္ မသိစိတ္ကႏႈိးေဆာ္လို႔ သတ္မိတာလား၊ ယာဘေဆးသံုးထားလို႔ ေဆးေၾကာင္ ေၾကာင္ၿပီးသတ္တာလားဆိုတာ ေမးခြန္း ေပါင္းမ်ားစြာ ေပၚထြက္လာပါတယ္။

ျဖစ္မႈျဖစ္ေပၚၿပီး ေပၚထြက္လာတဲ့ မွတ္တမ္းမ်ားအရ အခင္းျဖစ္ပြားခ်ိန္ မနက္ ၂ နာရီမွာ ဘားဆိုင္မွာ ၿဗိတ္သွ်စံုတြဲ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ခဲ့တာ ေကာ့ေတာင္ကြၽန္းသူႀကီးသား နန္းဆြတ္ နဲ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်စံုတြဲနဲ႔ Sean က မေက်နပ္၊ မေျပလည္ခဲ့တဲ့ ကိစၥေလးေတြ ႐ွိပါလိ္မ့္မယ္။ ဘားမွာ ျပႆနာျဖစ္ၿပီး ၿဗိတိသွ်စံုတြဲထြက္အလာ သူႀကီးသား နန္းဆြတ္က အသြားတို လက္နက္နဲ႔ထိုး ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်စံုတြဲနဲ႔ ျပႆနာျဖစ္ထားတဲ့ Sean က ၿဗိတိသွ်ေကာင္ေလးကို ေနာက္ကေန သိုင္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ သူႀကီးသားက လက္နက္နဲ႔ထိုးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၿဗိတိသွ်သူကို မုဒိန္းက်င့္ၿပီး သတ္ပစ္လိုက္တယ္။

သူႀကီးသားက သတ္တဲ့ျဖစ္စဥ္မွာ သက္ေသ Sean ပါေနတဲ့အတြက္ Sean ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ဘို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ Sean ထြက္ေျပးရင္း ေနာက္ကလိုက္လာတဲ့သူေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၿပီး facebook ေပၚတင္တယ္။

တရားခံေဖာ္ဘို႔အတြက္ နန္းဆြတ္က ေသာင္ျပင္က မူးၿပီးဂီတာတီးေနတဲ့ ေကာင္ေလး ၂ ေယာက္ကိုဆြဲထည့္ လို္တယ္။

ၿဗိတိသွ်စံုတြဲကို ဓားျဖင့္ထိုးတဲ့အခ်ိန္ ေနာက္ကေန ဖမ္းခ်ဳပ္ထားတုန္း ဓားက ေခ်ာ္ၿပီး ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ Sean။ ျပစ္မႈ ျဖစ္ပြားခ်ိန္ လက္နက္အျဖစ္ အသံုးျပဳတဲ့ ေပါက္တူး။ မုဒိန္းက်င့္ခ်ိန္ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ကြန္ဒံုး ဒါေတြက ျမန္မာလူငယ္ ၂ ဦး မသတ္ဘူးဆိုတာ ပိုၿပီး ခိုင္မာလာေစပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေရႊ႔ေျပာင္းလုပ္သား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ထိုင္းေတြရဲ႕ ညစ္ပတ္မႈ၊ ထိုးေကြၽးမႈေတြကို လက္ခံ၊ ဝန္ခံခဲ့ရတာကိုေတာ့ ရင္နာလို႔ မဆံုးပါဘူး။

ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံခရီးစဥ္မွာ ျမန္မာသမၼတကလည္း အဆိုပါကိစၥကို တရားမွ်တစြာ ေဆာင္ရြက္ေပးဘို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့သလို ကမၻာ့ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားကလည္း ျဖစ္ရပ္မွန္ ေပၚေပါက္ေရး ေတာင္းဆိုမႈေတြေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ၂ ဦးရဲ႕ ၾကကံမၼာဟာ အဆိုးဘက္ေတာ့ ဦးတည္မသြားႏိုင္ဘူး လို႔ ဆုေတာင္းရင္း။

MPT ဆင္းကတ္ ဝယ္ယူရတဲ့အေျခအေန

Oct 6, 2014
ေရႊမန္းတင္ေမာင္သား

ႏိုင္ငံေတာ္က လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္မားေစေရးနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆက္သြယ္ေရးက႑ တိုးတက္ေစေရး လူတိုင္း မိုဘိုင္းဖုန္းသံုးစြဲႏိုင္ေရးကို ရည္ရြယ္ခ်က္ထား ေဆာင္ရြက္လ်က္ ႐ွိပါတယ္။

MPT ဆင္းကတ္ေတြကို ယခင္က ျပည္နယ္၊ တိုင္းေဒသႀကီးအလိုက္ အခ်ိဳးက် ခြဲေဝ ျဖန္႔ျဖဴးေပးေနေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း အကန္႔အသတ္မ႐ွိ လိုသေလာက္ ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။

ေရာင္းခ်ရာတြင္လည္း မူလသတ္မွတ္ထားတဲ့ ၁၅၀၀ ထက္မပိုေစဘဲ ေရာင္းခ်ရန္ သက္ဆိုင္ရာက ၫႊန္ၾကားထား႐ွိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

ေအာက္တိုဘာလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ ေအာက္လမ္းမႀကီး႐ွိ မိုဘိုင္းပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္ Kyaw mobile တြင္ MPT ဆင္းကတ္တစ္ခုကို ဟန္းဆက္နဲ္တြဲဝယ္လ်င္ ၁ ေသာင္းခြဲ၊ ဟန္းဆက္မပါလ်င္ ေစ်းတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနေၾကာင္း သိ႐ွိရပါတယ္။

ဆင္းကတ္ဝယ္ယူရာတြင္ အေထာက္အထားအျဖစ္ မွတ္ပံုတင္မိတၱဴလိုအပ္ေသာ္လည္း မွတ္ပံုတင္မပါေသာ္လည္း ေဘးကမိတၱဴ ဆိုင္တြင္ ဝယ္ယူ႐ွိေနေၾကာင္း သိရပါတယ္။

ျပင္ပ ပုဂၢလိကဆိုင္တြင္ ၁ ေသာင္းခြဲေပး ၿပီးဝယ္ယူေနရျခင္းက သေဘာ႐ိုးမဟုတ္ႏိုင္ဘဲ၊ MPT ႏွင့္ ျပင္ပ ပုဂၢလိကဆိုင္မ်ား ေပါင္းၿပီး လုပ္စားေနသလားဟုေတာင္ ေတြးေတာ ေနရပါတယ္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ၾကည္းတပ္အေၾကာင္း အေစ့တေစာင္း

Sept 24, 2014
ေရႊမန္းတင္ေမာင္သား

တည္ေထာင္သည့္ခုႏွစ္၊ ၁၉၇၁ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၆ ရက္
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အဓိကက်တဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္ၿပီး စစ္သည္ေတာ္ ၁၅၇၀၀၀ ေက်ာ္ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။ စစ္ရံုးခ်ဳပ္ကိုေတာ့ ဒါကာမွာ ဖြင့္လွစ္ ထားရွိပါတယ္။ အမည္ေျပာင္ကေတာ့ BA/BD Army ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္က "စစ္ပြဲအတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနယ္ပယ္အတြင္း မည္သည့္ေနရာေဒသတြင္ မဆို လုပ္ေဆာင္တာဟာ ငါတို႔ တုိင္းျပည္အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္"။ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ အခမ္းအနားကိုေတာ့ မတ္လ (၂၆)ရက္၊ ေအၿပီလ (၁၀)ရက္၊ ႏိုဝင္ဘာလ (၂၁)ရက္နဲ႔ ဒီဇင္ဘာလ (၁၆)ရက္တို႔မွာ က်င္းပပါတယ္။

ပါဝင္ခဲ့တဲ့ စစ္ဆင္ေရးေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ စစ္တေကာင္း ပဋိပကၡ၊ ပင္လယ္ေကြ႔ စစ္ပြဲတို႔ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးကေတာ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ Sheikh Hasina ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကည္းတပ္ဦးစီးခ်ဳပ္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Iqbal Karim Bhuiyan ျဖစ္ပါတယ္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ၾကည္းတပ္ဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တပ္မေတာ္ ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ(၃)ခုရွိတဲ့ အနက္ အႀကီးမားဆံုးနဲ႔ စြမ္းရည္အရွိဆံုး အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တပ္မေတာ္ရဲ႕ အေျခခံစစ္ဆင္ေရးကေတာ့ ဘဂၤလားျပည္သူေတြရဲ လံုၿခံဳ ေရးနဲ႔ ေရျပင္ပိုင္နက္ကို ကာကြယ္ေရးအတြက္ လုိအပ္တဲ့ ေထာက္ပံ့မႈေပးရန္ျဖစ္ၿပီး ျပည္ပက်ဴးေက်ာ္မႈကို ဆန္႔က်င္ကာကြယ္သြားရန္ျဖစ္ပါတယ္။

ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနကိုလည္း ဥပေဒျဖင့္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ စစ္တပ္ကို ႏုိင္ငံရဲ႕ အဆင့္အျမင့္ဆံုးပုဂၢိဳလ္ကို အခြင့္အဏာ အထူးေပးထားတဲ့ သေဘာပါဘဲ။

ထပ္ေလာင္းၿပီးေတာ့ အရပ္ဘက္အစိုးအရအဖြဲ႔ကုိ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရးေပၚအေျခအေနေတြ မွာ မူတည္ၿပီး အခြင့္အာဏာေပးရမယ္လို႔ ဘဂၤလားေဒ့စစ္တပ္ရဲ႕ အေျခခံ စစ္ေရးမူဝါဒ မွာ ခ်မွတ္ထားလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခန္းက႑ဟာဆိုရင္ ေယဘူယ်အားျဖင့္ အရပ္ဖက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအျဖစ္ ယူဆလုိ႔ရပါ တယ္။

၁၉၈၀ ေက်ာ္ႏွစ္မ်ားအတြင္းက စစ္တေကာင္းေဒသမွာ အစိုးရဟာ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးေတြ ကို ေနရာခ်ထားခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၄ခုႏွစ္မွာ စစ္တေကာင္းေဒသရဲ႕ ဘဂၤါလီလူဦးေရဟာ အဲဒီေဒသမွာရွိတဲ့ လူဦးေရရဲ႕ ၁၁.၆ % ျဖစ္လာပါတယ္။ ၁၉၉၁ခုႏွစ္အေရာက္မွာေတာ့ ၄၈.၅ % ထိ တိုးတက္မ်ားျပားလာခဲ့ပါတယ္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ၾကည္းတပ္ဟာ ကုလသမဂၢ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးထိန္းသိမ္းမႈတပ္ဖြဲ႔မွာ ေထာက္ပံ့မႈ စစ္ဆင္ေရးေတြမွာ ပါဝင္လာခဲ့တာဟာ ႏုိင္ငံစတင္တည္ေထာင္တဲ့ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္လြန္ကာလမ်ားကတည္းက ျဖစ္ပါတယ္။

ကုလသမဂၢရဲ႕ အီရတ္မွာ UNIIMOG လို႔ေခၚတဲ့ စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ နမီးဘီးယားမွာရွိတဲ့ UNTAG စစ္ဆင္ေရးေတြမွာ ပါဝင္ခဲ့ဘူးပါတယ္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ၾကည္းတပ္အေနနဲ႔ ေနာက္ဆံုးပါဝင္ခဲ့တဲ့ စစ္ဆင္ေရးကေတာ့ ပင္လယ္ ေကြ႔စစ္ပြဲအတြင္းက ကူဝိတ္နဲ႔ေဆာ္ဒီအာေရးဗီးယားကို စက္မႈပိုင္းဆိုင္ရာ တပ္ဖြဲ႔ဝင္ ဦးေရ(၂၁၉၃)ဦးပါဝင္တဲ့ တပ္ဖြဲ႔(၁)ဖြဲ႔ကို ေစလႊတ္ခဲ့ျခင္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၀၉ခုႏွစ္၊ အဲဒီလို ကုလသမဂၢရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးထိန္းသိမ္းမႈတပ္ဖြဲ႔ေတြမွာ ပါဝင္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ ရလာဒ္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တပ္ဖြဲ႔ဝင္ ၈၈ ဦး အသက္ ဆံုးရႈံး ခဲ့ရၿပီးျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအျပင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အထူးတပ္ဖြဲ႔က စီနီယာအရာရွိေတြဟာ ကုလသမဂၢ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ထိန္းသိမ္းေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြမွာ စစ္ဘက္ဆက္ဆံေရးအရာရွိေတြအျဖစ္ အျမင့္ဆံုး ဂုဏ္ျပဳ ျခင္းကို ခံခဲ့ရတယ္။

၂၀၀၄ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလအတြင္းက ဘီဘီစီသတင္းဌာနက ကုလသမဂၢ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းမႈ တပ္ဖြဲ႔ေတြမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြကို "ကုလသမဂၢ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းမႈတပ္ဖြဲ႔ရဲ႕ အထူးအေရးပါအရာေရာက္သူမ်ား" အျဖစ္ တင္စားေခၚေဝၚျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။

၁၉၉၁ခုႏွစ္၊ ပင္လယ္ေကြ႔စစ္ပြဲအတြင္းက ႏိုင္ငံေပါင္းစံုတပ္ဖြဲ႔မ်ား ကြပ္ကဲေရးဌာနခ်ဳပ္က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တပ္မေတာ္ကို အျခားတပ္ဖြဲ႔မ်ားနည္းတူ သဲကႏၱာရအတြင္း စစ္ဆင္ေရး မွာ ပူးေပါင္းပါဝင္ဘို႔ ဖိတ္ေခၚျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။

ကူဝိတ္မွာရွိတဲ့ ေျမျမဳပ္မိုင္းနဲ႔ ဗံုးေတြကိုရွင္းလင္းဖို႔အတြက္ အင္ဂ်င္နီယာတပ္ဖြဲ႔ကို ေစလႊတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစစ္ဆင္ေရးရဲ႕ အမည္ဝွက္ကေတာ့ ဘဂၤလားလို "ပန္နာဂါသန္ ကူဝိတ္စစ္ဆင္ေရး" အတိုေကာက္အေနနဲ႔က "အိုေကပီ"ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္အေခၚ "ကူဝိတ္ျပန္လည္တည္ေထာင္မႈ စစ္ဆင္ေရး" အတိုေကာက္အေနနဲ႔ "အိုအာရ္ေက"လို႔ ေခၚဆိုပါေၾကာင္း။

ဒါကေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ တပ္မေတာ္ရဲ႕ သမိုင္းေနာက္ခံအက်ဥ္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ တပ္မေတာ္သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ ယွဥ္ရင္ အမ်ားႀကီးႏုနယ္တယ္လို႔ ဆိုလို႔ရႏိုင္ေပမဲ့ သူတို႔မွာ ႏိုင္ငံျခားနဲ႔ဆက္ဆံတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိထားတယ္ဆိုတာပါဘဲ။


ျမန္မာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ေရပိုင္နက္အျငင္းပြားမႈကို မွတ္မိၾကမွာပါ။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ Cyber War ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကို အေနာက္အုပ္စု ႏုိင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားက ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ဘက္ဆက္ဆံေရးမွာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံနဲ႔ အဆင္ေျပတာဆိုလို႔ ေျမာက္ကိုးရီးယား၊ ရုရွား ဒီေလာက္ဘဲရွိတာပါ။

ရုရွားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံက စစ္ဘက္ပညာေတာ္သင္ေတြ ေစလႊတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာပါ။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံရဲ႕ Website အေတာ္မ်ားမ်ားကို ရုရွားပညာေတာ္သင္ ေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ hack ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုဒီလင့္မွာ သြားၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ http://mmhackforums.noonhost.com/operation-bangledesh-vf40.html

အခု တေက်ာ့ျပန္ Cyber War က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံက ျပန္လည္အသက္သြင္းလာဖို႔ ရွိေနပါတယ္။ အယ္ခိုင္းဒါးကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဂ်ီဟတ္လုပ္ဖုိ႔ စစ္ေၾကညာထားေလ ေတာ့ အယ္ခိုင္းဒါးနဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္စပ္သူ ဘဂၤလားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပစ္မွတ္ျဖစ္လာ ေနၿပီဆိုတာကို သတိထားၾကဖို႔ တင္ျပပါေစ။

အသက္ ၂၂ ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းသားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ က်ား

Sept 24, 2014
ေရႊမန္းတင္ေမာင္သား

အိနၵိယႏိုင္ငံ၊ နယူးေဒလီမွာ ဩဂုတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔က တိရိစၦာန္ရံုအတြင္း ေလ့လာေနတဲ့ အသက္ ၂၂ ႏွစ္အရြယ္ က်ားေလွာင္ကန္အတြင္း မေတာ္တဆ ျပဳတ္က်သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကို က်ားတစ္ေကာင္က ကိုက္ျဖတ္သတ္ျဖတ္မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။

က်ားဟာ ေက်ာင္းသားကို ကိုက္ခ်ီဆြဲေျပးသြားတာကို အနီးပတ္ဝန္း က်င္႐ွိလူမ်ားက ဒီအအတိုင္းၾကည့္ေနခဲ့ ရပါတယ္။

ေက်ာင္းသားေလးရဲ႕ ကံၾကမၼာကိုေတာ့ အတိအက်မသိရေသးေၾကာင္းႏွင့္ အဆိုပါ ဗြီဒီယိုဖိုင္ကို ေအာက္ပါလင့္မွာ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈ ႏိုင္ပါတယ္။

They are alive in this world. Believe it or not?

အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံေတြထဲမွာ ဘယ္ႏိုင္ငံက စစ္ေရးအင္အားအေတာင့္တင္းဆံုးလဲ

Sept 20, 2014
ေရႊမန္းတင္ေမာင္သား


ေဒသတြင္းႏိုင္ငံေတြထဲမွာကေတာ့ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံက စစ္ေရးအင္အားအေတာင့္ဆံုးျဖစ္ ၿပီး ေရတပ္နဲ႔ ေလတပ္အင္အား သာလြန္ေကာင္းမြန္တာကို ေတြ႔ရွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

Kilo Class အမ်ိဳးအစား ေရငုပ္သေဘၤာ(၆)စင္းရွိၿပီး ဒီအေရအတြက္ဟာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ႏိုင္ငံေတြထဲမွာ ဘယ္ႏိုင္ငံမွမရွိပါဘူး။

၂၀၁၀ခုႏွစ္က ရုရွားကေနဝယ္ယူထားတဲ့ ဖရီးဂိတ္စစ္သေဘၤာ (၂)စင္းရွိပါတယ္။ အဆိုပါ ေခတ္မီွတဲ့အမ်ိဳးအစားဟာ ရုရွားေရတပ္နဲ႔ ဗီယက္နမ္ေရတပ္ေတြမွာသာ ရွိပါတယ္။

ေခတ္မွီ တိုက္ေလယာဥ္ Su30 MK2 အမ်ိဳးအစား (၃၀-၄၅)စင္းခန္႔ရွိပါတယ္။ အျခား ေခတ္မီွလက္နက္ေတြကိုလည္း အဆင့္မီေအာင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလ်က္ရွိပါတယ္။

ဗီယက္နမ္

ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံဟာ အဓိကစစ္ဆင္ေရးႀကီး (၂)ခုျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္က်ဴးေက်ာ္စစ္နဲ႔ တရုတ္တို႔ရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္စစ္ကို ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္က်ဴးေက်ာ္စစ္မွာ တင့္ကား (၄၀၀)ေလာက္ကုိ ဖ်က္ဆီးႏိုင္ခဲ့ၿပီး (၁)လသာၾကာျမင့္တဲ့ စစ္ပြဲအတြင္းမွာ တရုတ္နဲ႔ဗီယက္စစ္သား (၂)သိန္းခြဲေလာက္ ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ ထိုစစ္ပြဲအတြင္းမွာ တရုတ္စစ္သား (၆၉၀၀)ေက်ာ္အသတ္ခံရၿပီး (၁၅၀၀၀)ေက်ာ္ ဒဏ္ရာရေအာင္အထိ ဗီယက္နမ္တို႔ ေအာင္ပြဲခံႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အေနာက္တိုင္းမီဒီယာမ်ားရဲ႕ ေဖာ္ျပခ်က္အရ တရုတ္ဟာ စစ္သား(၂၆၀၀၀)ေက်ာ္ အသတ္ခံရၿပီး (၃၇၀၀၀)ေက်ာ္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ တင့္ကား အစီးေရ (၄၂၀)ေက်ာ္ ဖ်က္ဆီးျခင္းခံရပါတယ္။

ဗီယက္နမ္ထိခိုက္ဒဏ္ရာရွိမႈကေတာ့ စစ္သား(၂၀၀၀၀)အသတ္ခံရၿပီး (၃၂၀၀၀)ေက်ာ္ ဒဏ္ရာရရွိပါတယ္။ တင့္ကား (၁၈၅)စီးဖ်က္ဆီးခံရပါတယ္။ စစ္ပြဲအတြင္းမွာ ဗီယက္နမ္ ျပည္သူ (၁)ေသာင္းေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။

ယေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံဟာ ၎ရဲ႕ ကာကြယ္ေရးစက္ရံုနဲ႔ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ အေျခခံအေဆာက္အအံုမ်ားဟာ အလ်င္အျမန္နဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာေနပါတယ္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ဗီယက္နမ္ဟာ ကာကြယ္ေရးဆိုင္ရာ လူသားအရင္းအျမစ္ႏွင့္ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။
အင္ဒိုနီးရွားနဲ႔ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံတို႔ဟာ ၂၀၁၀ခုႏွစ္မွာ စစ္ေရးဆိုင္ရာပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ လ်က္ရွိၿပီး စစ္ေရးဆိုင္ရာ မိတ္ဖက္ညီအစ္ကိုမ်ားအျဖစ္ ေၾကညာထားပါတယ္။

အျခားေသာအာဆီယံအဖြဲ႔ဝင္မ်ား ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းၿပီး အင္ဒိုနီးရွားနဲ႔ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ တုိ႔ဟာ ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္တဲ့ အာဆီယံေဒသတြင္းကို ပူးေပါင္း ေဖာ္ေဆာင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ရပါတယ္။ ထုိ႔မွတဆင့္ တရုတ္ႏိုင္ငံကိုဖိတ္ေခၚၿပီးေတာ့လည္း အာရွေဒသ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ပါလိမ့္မယ္။

အျခားေသာ စစ္ေရးအင္အားအေတာင့္တင္းဆံုးႏိုင္ငံကေတာ့ စကၤာပူျဖစ္ပါတယ္။
စကၤာပူကေတာ့ သယံဇာတအရင္းအျမစ္မရွိပါဘူး။ ၎ရဲ႕အရင္းအျမစ္ေတြကို အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားအေပၚတြင္သာ မွီခိုေနရပါတယ္။ အေဆာက္အဦး ေဆာက္လုပ္ဖို႔အတြက္ ေျမေနရာအလံုအေလာက္မရွိတဲ့အတြက္ ေခတ္မွီတဲ့ ကာကြယ္ ေရးစက္ရံုေတြနဲ႔ သေဘၤာက်င္းေတြ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ စီးပြားေရးအရမွာေတာ့ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံေတြၾကားမွာ ထိပ္ဆံုးက ရပ္တည္လ်က္ ရွိပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ဘယ္ႏိုင္ငံက စစ္ေရးအင္အား အေတာင့္တင္းဆံုးပါလဲ။

အေျဖကေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါတယ္။
အဆင့္(၁) အင္ဒိုနီးရွား (ကမၻာ့အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ ၁၈ )
အဆင့္(၂) ထိုင္း (ကမၻာ့အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ ၁၉ )
အဆင့္(၃) ဖိလစ္ပိုင္ (ကမၻာ့အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ ၂၂ )
အဆင့္(၄) မေလးရွား (ကမၻာ့အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ ၂၇ )
အဆင့္(၅) စကၤာပူ (ကမၻာ့အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ ၄၁ )တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

စာရင္းမွာ ေဖာ္ျပျခင္းမခံရတဲ့ အျခားႏိုင္ငံေတြကေတာ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသတြင္း မွာ အဆင့္တန္းဝင္ႏိုင္ျခင္းမရွိေသးပါဘူး။ ဒါကေတာ့ Website တစ္ခုေဖာ္ျပထားတဲ့ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

Youtube မွာတင္ထားတဲ့ Top 6 Military Powar on SouthEast Asia(HD2014)မွာ ေတာ့
အဆင့္(၁) အင္ဒိုနီးရွား
အဆင့္(၂) ဗီယက္နမ္
အဆင့္(၃) ထိုင္း
အဆင့္(၄) ဖိလစ္ပိုင္
အဆင့္(၅) မေလးရွား
အဆင့္(၆) စကၤာပူ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ(၆)ႏိုင္ငံထဲက ကာကြယ္ေရးထူးျခားခ်က္ေတြ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ႏိုင္ငံေတြက ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံဟာဆိုရင္ Kilo Class Submarine (၆)စီးခန္႔ ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။ ဒီအေရအတြက္ဟာဆိုရင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံေတြမွာ ဘယ္ႏိုင္ငံ မွ မရွိေသးပါဘူး။ ေနာက္ႏိုင္ငံကေတာ့ ထိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ ရုရွားကေန ဝယ္ယူထားတဲ့ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာ(၁)စီးရွိပါတယ္။ စကၤာပူကလည္း ခ်င္းႏြတ္ ရဟတ္ယာဥ္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကေတာ့ Top 6 Military Power on Southeast Asia (HD2013)မွာ အဆင့္(၅)သတ္မွတ္ျခင္းခံရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး စစ္ေရး အင္အားဟာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိတဲ့အတြက္ အလြန္ခန္႔မွန္းရခက္ခဲတာကိုေတာ့ သိေစခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကို ညီငယ္တစ္ေယာက္ေမးဘူးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ဘယ္အဆင့္မွာရွိသလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ရမ္းတုတ္ၿပီး ေျဖလိုက္မိတာ တက္တက္စင္ေအာင္လြဲပါေလေရာ။ ကၽြန္ေတာ္က တတိယေလာက္လို႔ ခန္႔မွန္းၿပီး ေျပာလိုက္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔ ထိုညီငယ္ေလးကို ေတာင္းပန္ ပါတယ္လို႔ ေျပာပါရေစခင္ဗ်ာ။

ေသာက္တလႊဲလုပ္ျပန္ၿပီ..ျမဝတီလို႔ ေဆာင္ပုဒ္ကိုေျပာင္းလိုက္ေတာ့

Sept 15, 2014
ေရႊမန္းတင္ေမာင္သား

" အမွားအမွန္ ပိုင္းျခားသိျမင္ ျမဝတီေန႔စဥ္" ဟင္း.. ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ လန္ထြက္ေန တာပဲ။ ဒါကေတာ့ ျမတီေန႔စဥ္သတင္းစာရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ေလးပါ။

၂၀၁၄ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၁၄ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔ထုတ္ ျမဝတီေန႔စဥ္ သတင္းတစ္ပုဒ္ ကို ပရိတ္အေပါင္း ရႈစားၾကကုန္ပါေလာ့...မူရင္းအတိုင္း ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

ဆိုင္ကယ္ေပၚမွ ျပဳတ္က်ေသဆံုးျဖစ္ပြား

ျမစ္ႀကီးနား စက္တ

င္ဘာလ ၁၃

ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ေအာင္ေမာ္စံဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ ျမစ္ႀကီးနား-မုိးေကာင္း ျပည္ေထာင္စု လမ္းမႀကီးအတုိင္း ယမန္ေန႔ နံနက္ ၁၁ နာရီခြဲက ဆူပါကပ္ဆိုင္ကယ္ကို မဆိုင္းႏြယ္ ၂၃ ႏွစ္ (ဘ) ဦးလေထာ္ေအာင္ ေမာ္ေဖာင္းေက်းရြာေနသူ ေမာင္းႏွင္၍ မလာလု ေနာက္မွလိုက္ပါလာစဥ္ မမာလုမွာ ဆိုင္ကယ္ေပၚမွ လိမ့္က်ခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမစ္ႀကီးနား ယဥ္ထိန္းတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားက သြားေရာက္စစ္ေဆးရာ မမာလု ၂၇ ႏွစ္ (ဘ) ဦးဝင္ေနာလေရာ္ ေမာ္ေဖာင္းေက်းရြာေနသူအား ဦးေခါင္းေနာက္ေစ့ဖု၊ နားေသြးထြက္ဒဏ္ရာျဖင့္ ေမာ္လၿမိဳင္အေထြေထြေရာဂါကုေဆးရံုႀကီးသို႔ တင္ပို႔ခဲ့သည္။

ျဖစ္စဥ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မဆိုင္းႏြယ္ကို ျမစ္ႀကီးနား နယ္ေျမရဲစခန္းက ယာဥ္(ပ) ၁၈/၂၀၁၄၊ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ ၃၀၄(က)အရ အမႈဖြင့္ထားေၾကာင္း သိရသည္။
(၄၀၃)
ဆိုၿပီးသတင္းတစ္ပုဒ္ပါ။

ယခင္တခါကလည္း ကၽြန္ေတာ္တင္ျပဖူးပါတယ္။ လႈိင္းဘြဲ႔ၿမိဳ႕နယ္မွ ေရးႀကီးမႈျဖစ္တုန္း က တပ္မေတာ္သားေတြ သြားေရာက္ကယ္ဆယ္တာကို မီဒီယာဆိုက္ဝါးအေနနဲ႔ ျပခ်င္တာ။ အေရးမတတ္ေတာ့ ကိုယ့္သတင္းက ေသာက္ျမင္ကပ္စရာ သတင္းျဖစ္ခဲ့ တယ္။ ေရးတာက မြန္ျပည္နယ္၊ လႈိင္းဘြဲ႔ၿမိဳ႕နယ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က မြန္ျပည္နယ္သားပါ။ မြန္ျပည္နယ္မွာ (၁၀)ၿမိဳ႕နယ္ရွိတယ္။ က်ိဳက္ထို၊ ဘီးလင္း၊ သထံု၊ ေပါင္၊ ေမာ္လၿမိဳင္၊ မုဒံု၊ သံျဖဴဇရပ္၊ က်ိဳက္မေရာ၊ ေခ်ာင္းဆံု၊ ေရးၿမိဳ႕နယ္ဆိုၿပီး (၁၀)ၿမိဳ႕နယ္ရွိပါတယ္။ အခုဟာက မြန္ျပည္နယ္၊ လႈိင္းဘြဲ႔ၿမိဳ႕နယ္တဲ့။ တခါမွ မၾကားဘူးတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဘဲ မ်က္လံုးေမွာက္တာလား။

အခုလည္းမွားျပန္ၿပီ။

ျမစ္ႀကီးနားမွာ ဆိုင္ကယ္ေပၚက လိမ့္က်ေသဆံုးတဲ့ လူနာတစ္ေယာက္ကို ေမာ္လၿမိဳင္ အေထြေထြေရာဂါကုေဆးရံုႀကီးကို ပို႔တယ္ဆိုေတာ့ ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ပို႔တာလား။ ဦးေတဇ တို႔ကပဲ ရဟတ္ယာဥ္ ကူညီေပးၿပီး ပို႔တာလားဆိုတာကေတာ့ ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနတုန္း ပါဘဲ။

သတင္းေထာက္ေနရာမွာလည္း အမည္တိတိက်က်မေရးဘဲ (၄၀၃)ဆိုၿပီး ခ်ဲနံပါတ္ လိုလို အတိတ္စိမ္းလိုလိုနဲ႔ ေရးလိုက္ေတာ့လည္း ေသာက္တလႊဲ။ ဒါကို တပ္မေတာ္သား ေတြက လစဥ္ မယူမေနရ ၂၆၀၀ က်ပ္ေပးၿပီး ဝယ္ဖတ္ေနရတာကိုက အလြန္ပင္ ရွယ္ဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္းလုိ႔ ေျပာပါရေစ။

နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ျမဝတီကိုေျပာခ်င္တာက သတင္းစာအယ္ဒီတာလုပ္သူ ရွက္တတ္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသင့္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။

ဘာတဲ့

အမွားအမွန္ ပိုင္းျခားသိျမင္ ျမဝတီေန႔စဥ္

ဘာမွသိစရာမလိုဘူး ေသာက္တလႊဲေတြ ေရးေနတာ။

အယ္ခိုင္းဒါးကို ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မလဲ

Sept 14, 2014
ေရႊမန္းတင္ေမာင္သား

IS အဖြဲ႔ထက္ ၾသဇာအရွိန္အဝါက်ဆင္းလာေသာ အယ္ကိုင္းဒါးအဖြဲ႔ဟာ သိကၡာဆယ္ တိုက္ကြက္ေဖာ္တဲ့အေနနဲ႔ ေတာင္အာရွျဖစ္တဲ့ အိႏၵိယ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ သီရိလကၤာနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေတြမွာ ဂ်ီဟတ္စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲဖို႔ကို တရားဝင္ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ၂၀၁၂ခုႏွစ္ကတည္းက ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဘာသာေရးအဓိကရုဏ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အၾကမ္းဖက္အုပ္စုေတြရဲ႕ ျဖစ္မွတ္ျဖစ္လာ မွာကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္ကတည္းက ႀကိဳတင္တြက္ဆထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။

ႀကိဳတင္တြက္ဆထားတဲ့အတိုင္း ယခုအခ်ိန္အေနသည္ အမွန္တကယ္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ရာ ယခုႀကိဳတင္ျပင္ဆင္သင့္သည္မ်ားကို ျပင္ဆင္ထားႏိုင္မွသာလ်င္ အၾကမ္းဖက္ အုပ္စုကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းႏိုင္မွာျဖစ္သလို အၾကမ္းဖက္အုပ္စုမ်ားရဲ႕ ဝင္ေရာက္လာ ႏိုင္မဲ့ လမ္းေၾကာင္း၊ ၎တို႔ရဲ႕ အမာခံအင္အားစုမ်ား အေၾကာင္းကို ေလ့လာတင္ျပသြား မွာျဖစ္ပါတယ္။

ဝင္ေရာက္လာႏိုင္မဲ့ လမ္းေၾကာင္း
(၁) ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံသည္ လူဦးေရ သည္ သန္း(၁၆၀)ေက်ာ္ရွိရာ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ လူဦးေရေပါက္ကြဲမႈႏႈန္း ၈၁.၆%ရွိရာ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီေခတ္ရဲ႕ အေမြဆိုးအျဖစ္ လယ္လုပ္သူဘဂၤါလီမ်ား ေခၚသြင္းမႈမွအစျပဳ၍ လူမ်ိဳးေရးအဓိကရုဏ္းမ်ားအျဖစ္ ယေနတိုင္ ေျဖရွင္းေနရဆဲျဖစ္ျခင္း။

(၂) ဂ်ီဟတ္စစ္ဆင္ႏႊဲမည့္ အၾကမ္းဖက္သူမ်ားသည္ ပါကစၥတန္-အိႏၵိယနယ္စပ္ ထိုမွတစ္ဆင့္ ကေလး-တမူးဖက္ကိုျဖတ္ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိကေနရာမ်ားကို ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္လာႏိုင္ျခင္း။

(၃) တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္ေရး ႀကိဳး ပမ္းေနခ်ိန္တြင္ KIO အဖြဲ႔ႏွင့္ ရိုဟင္ဂ်ာအဖြဲ႔ ေတြ႔ဆံုၿပီး ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ အေျခခ် လႈပ္ရွားခြင့္ေတာင္းဆိုသည့္ ဗြီဒီယိုဖိုင္ေပၚထြက္လာခဲ့ရာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးတြင္ တြန္႔ဆုတ္ေနသည့္ KIO အဖြဲ႔အေပၚ သံသယျဖစ္ျခင္း။ ဆီးရီးယားႏွင့္ အီရတ္တြင္ အစၥလာမ္မစ္ႏိုင္ငံထူေထာင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည့္ IS အဖြဲ႔သို႔ တရုတ္ႏိုင္ငံမွ မြတ္ဆလင္ တိုက္ခိုက္ေရးသမားမ်ား သြားေရာက္တိုက္ခိုက္ေနသည့္အတြက္ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ နယ္နိမိတ္ထိစပ္ေနသည့္ တရုတ္ႏိုင္ငံလမ္းေၾကာင္းမ်ားမွတဆင့္ ဝင္ေရာက္လာႏိုင္ ျခင္း။

(၄) ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းတြင္ မြတ္ဆလင္အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ ဘူးရာ ယင္းလမ္းေၾကာင္းမ်ားမွတဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံေအာက္ဖက္ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားကို အဓိက ထား တိုက္ခိုက္လာႏိုင္ျခင္း။

(၅) ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပိုင္နက္ေရျပင္သည္ ရခိုင္ကမ္းေျမွာင္ေဒသမွ တနသၤာရီအထိ အလြန္ပင္ရွည္လ်ား က်ယ္ဝန္းလွရာ ပင္လယ္ျပင္စိုးမိုးေရးအတြက္ တာဝန္ယူေနေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္(ေရ)၏ အခန္းက႑သည္ အလြန္ပင္အေရးပါလာေပ၏။ အၾကမ္း ဖက္ တိုက္ခုိက္ေရးသမားမ်ားသည္ က်ယ္ဝန္းလွသည့္ ေရျပင္ပိုင္နက္ကို အသံုးခ်ကာ ပင္လယ္ျပင္မွ ဝင္ေရာက္လာႏိုင္သျဖင့္ မိမိတပ္မေတာ္(ေရ)၏ ပင္လယ္ျပင္စိုးမိုးေရး အခန္းက႑ကို ျမွင့္တင္မွသာလ်င္ ထိေရာက္စြာ ကာကြယ္ဟန္႔တားႏိုင္မည္ျဖစ္ပါ တယ္။

အၾကမ္းဖက္အုပ္စုမ်ား၏ လက္နက္တိုက္မ်ား

အၾကမ္းဖက္အုပ္စုမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအား ဂ်ီဟတ္စစ္ဆင္ႏႊဲမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ရာ တနည္းမဟုတ္တနည္း ျပဳလုပ္လာမည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ပါတယ္။

အၾကမ္းအုပ္စု၏ တိုက္နည္းသေဘာတရားသည္ လူနည္းနည္းႏွင့္ အမ်ားစုကို ဖ်က္ဆီး ေရးပင္ျဖစ္ရာ ယင္းတို႔၏ သရုပ္ကို ေပၚေပၚထင္ထင္လုပ္ေဆာင္မည္မဟုတ္ဘဲ အမာခံ မ်ားမွတဆင့္ အဓိကပစ္မွတ္မ်ားကို တိုက္ခိုက္လာႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ထိုအမာခံမ်ားကုိ မ်က္ေျခမျပတ္ေစာင့္ၾကည့္သြားရမည္ျဖစ္ပါတယ္။

ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ဘဂၤါလီလူဦးေရထူထပ္သည့္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕နယ္ရွိ ဘဂၤါလီဒုကၡသည္စခန္းမွတဆင့္ NGOsမ်ားကို အသံုးခ်ကာ ျပဳလုပ္လာႏိုင္ပါတယ္။

မြတ္ဆလင္လူမ်ိဳးမ်ား၏ အဓိကစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္တဲ့ ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္း၊ စက္သံုးဆီျဖန္႔ျဖဴးေရး၊ လူစည္ကားရာ ေစ်း၊ ေက်ာင္း၊ ဘာသာေရး အခမ္းနား၊ ႏုိင္ငံေတာ္အခမ္းအနားစသည့္ ေနရာမ်ားသည္ အၾကမ္းဖက္အုပ္စုမ်ားရဲ႕ ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္လာႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။

ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ရိုဟင္ဂ်ာအဖြဲ႔ အေျခခ်လႈပ္ရွားခြင့္ရသြားမယ္ဆိုလ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို မလိုခ်င္ေသာ KIO သည္ ရိုဟင္ဂ်ာအဖြဲ႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းတိုက္ခိုက္လာႏိုင္ျခင္း။

လိုအပ္ေသာအေျခအေနမွန္သမွ် ျဖတ္ေတာက္ရန္

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္စပ္ ျခံစည္းရုိးကာရံျခင္းကို ေဆာလ်င္စြာၿပီးစီးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ ႏွင့္ ခိုးဝင္ဘဂၤလီမ်ားကို ႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈဥပေဒအရ တင္းၾကပ္စြာ စိစစ္ျခင္း။ နယ္စပ္ လံုၿခံဳေရးကို တိုးျမွင့္ျခင္း။ ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ဘဂၤါလီအမ်ားစုေနထိုင္ရာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာေဒသကို သတိထားေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ရခိုင္တုိင္းရင္းသား ေက်းရြာမ်ားကို ေက်းရြာကာကြယ္ေရးအဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းၿပီး ေလက်င့္သင္တန္းေပးျခင္း။

KIO အဖြဲ႔သည္ ရုိဟင္ဂ်ာအဖြဲ႔အား အေျခစိုက္လႈပ္ရွားခြင့္ ေပးခဲ့မည္ဆိုပါက သမိုင္းတြင္ ဖ်က္မရေသာ အမည္းစက္ႀကီးအျဖစ္ စြန္းထင္းက်န္ရွိမည္ျဖစ္ရာ တႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးတြင္ ပါဝင္လာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေစျခင္း။

လူမ်ိဳးေရးအဓိကရုဏ္းျဖစ္ပြားရာ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ ဘာသာေရးအသြင္ေဆာင္သည့္ ျပစ္မႈ မ်ိဳးမက်ဴးလြန္ႏိုင္ေစေရးအတြက္ အရပ္ဖက္ဆိုင္ရာ ဘာသာေပါင္းစံုအဖြဲ႔ႀကီးမ်ား၊ အုပ္ ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထုပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေစျခင္း။

အယ္ခိုင္းဒါးကေတာ့ ေၾကညာထားပါၿပီ။ အေမရိကန္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကလည္း တစ္ကမၻာလံုးက အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ကို ရႈတ္ခ်ကန္႔ကြက္ေနတာေတာင္ ႏိုင္ငံေရး အျမတ္ကထုတ္ခ်င္ေသး။ သူတို႔လုပ္ခိုင္းတဲ့ကိစၥကို မလုပ္လို႔ကေတာ့ လံုၿခံဳေရးအကူ အညီအေပးဘူးေလး၊ ဘာေလးနဲ႔။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အင္အားသည္ ျပည္သူမ်ားအေပၚမွာ သာ တည္မွီေနပါတယ္။ ျပည္သူ႔ေတြ စည္းလံုးညီညြတ္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး အၾကမ္းသမားမ်ားရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာ က်ဆံုးရမွာ မလႊဲဧကန္ပါ။

႐ွ႐ွားလုပ္ T 90 ပင္မတိုက္ပြဲဝင္တင့္ကား

Sept 13, 2014
ေရႊမန္းတင္ေမာင္သား

႐ု႐ွားႏိုင္ငံရဲ႕ တတိယမ်ိဳးဆက္ ပင္မတိုက္ပြဲဝင္ တင့္ကားျဖစ္ၿပီး Kartsev-Venediktov ဆိုသူက ဒီဇိုင္းေရးဆြဲကာ ၁၉၉၁ခုႏွစ္မွ စတင္ထုတ္လုပ္ခဲ့ၿပီး ယေန႔အခ်ိန္ထိ အသံုးျပဳလ်က္ ႐ွိပါတယ္။ ထုတ္လုပ္တဲ့ အေရအတြက္ကေတာ့ ၁၆၆၇ စင္းျဖစ္ပါတယ္။

အထူးဝိေသသလကၡဏာမ်ားကေတာ့ တစ္စင္းလံုးရဲ႕အေလးခ်ိန္က ၄၇.၅ တန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အလ်ားက ၉.၆၃ မီတာ၊ အနံက ၃.၇၈ မီတာနဲ႔ အျမင့္က ၂.၂၂ မီတာျဖစ္ပါတယ္။ စီးနင္းလိုက္ပါႏိုင္တာက တပ္ဖြဲ႔ဝင္ ၂ ဦး ျဖစ္ပါတယ္။

အကူပစ္အေနနဲ႔ ၁၂၇ မီလီမီတာ စက္ေသနတ္ကို ယမ္းအား ၇.၆၂ က်ည္နဲ႔အသံုးျပဳထားပါတယ္။

အင္ဂ်င္ကိုေတာ့ Model 84 V-84 12-cyl. diesel
V-92 12-cyl. diesel
V-96 12-cyl. diesel
840 hp (618 kW) for V-84 12-cyl. diesel engine
950 hp (736 kW) for V-92 12-cyl. diesel engine

1,250 hp (930 kW) for V-96 12-cyl. diesel engine ဆိုၿပီး ခြဲျခား ထုတ္လုပ္ထားပါတယ္။

အင္ဂ်င္အမ်ိဳးအစားေပၚမူတည္ၿပီး တနာရီကို ၃၇မိုင္မွ မိုင္ ၄၀ အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ တိုက္ပြဲ ဝင္ႏိုင္ပါတယ္။

T 90 ပင္မတိုက္ပြဲဝင္ တင့္ကားမ်ိဳးကြဲ မ်ားစြာ႐ွိသည့္အနက္မွ T 90SM ပင္မ တိုက္ပြဲဝင္ တင့္ကားရဲ႕ စြမ္းရည္ကို ေအာက္ပါလင့္မွာ သြားေရာက္ ၾကည့္႐ႈ ႏိုင္ပါတယ္။

သရဲအေၾကာင္းေရးေသာ ကၽြန္ေတာ္ သရဲေျခာက္ခံရ

Sept 11, 2014
ေရႊမန္းတင္ေမာင္သား

ကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးက ေမာ္လၿမိဳင္ သံျဖဴဇရပ္ကားလမ္းေပၚမွာ ႐ွိတဲ့ မုဒံုုၿမိဳ႕။ ေမာ္လၿမိဳင္နဲ႔ဆိုရင္ (၁၈)မိုင္ေဝးပါတယ္။ အိမ္ကေန အလုပ္ကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားရတာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ နိစၥဓူဝ ေဆာင္ရြက္ေနက် အလုပ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ဩဂုတ္လ(၁၀)ရက္ အလုပ္ကေနအျပန္ အခ်ိန္အားျဖင့္ ည ၉ နာရီ႐ွိပါၿပီ။ ဆိုင္ကယ္ကို ေျဖးေျဖးမွန္မွန္စီးရင္ ျပန္လာခဲ့တယ္။ ရာသီဥတုကလည္း သာသာယာယာ ႐ွိေနပါ တယ္။ မိုးေႏွာင္းကိုေရာက္လာၿပီး မၾကာမီ ေဆာင္းဝင္မွာမို႔ ဆိုင္ကယ္ေလတိုးသံနဲ႔ အတူ တစ္ကိုယ္လံုး ေအးစိမ့္လို႔ေနတယ္။

ေလကေလးကလည္း တျဖဴးျဖဴး၊ ေကာင္းကင္မွာ မိုးရိပ္ မိုးသားအနည္းငယ္ဘဲ ရွိတာ ေၾကာင့္ လေရာင္ေလးက မႈန္ျပျပ ကားလမ္းေပၚကို ထိုးက်ေနတယ္။ ပဇင္းရင္ကြဲေတြ ေအာ္ျမည္သံက တဂ်ီဂ်ီနဲ႔ ဆူညံေနတယ္။

ဆိုင္ကယ္ေ႐ွ့မီးေရာင္ေၾကာင့္ လမ္းကိုသဲကြဲစြာ ျမင္ရေသာ္လည္း ညအခ်ိန္မျမင္ႏိုင္တဲ့ အႏၱရာယ္ က်ေရာက္လာႏိုင္တာေၾကာင့္ ဆိုင္ကယ္ကို သတိထားႀကီးစြာ ေမာင္းႏွင္ေန ရတယ္။ ညအခ်ိန္ ဆိုင္ကယ္႐ိုက္လုတဲ့ ျဖစ္စဥ္မ်ားလည္း မၾကာခဏဆိုသလို ဟိုနား၊ ဒီနား ၾကားေနရတယ္။

အလုပ္ကေနအိမ္ကို ကြၽန္ေတာ္ျဖတ္သြားမဲ့ ေက်းရြာေတြကေတာ့ သာယာကုန္း၊ တာပသြန္၊ ေကာ့ခိုက္၊ ေကြ႔ဝမ္း၊ ၿမိဳင္ကုန္း(ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ေလ်ာင္းေတာ္မူဘုရား႐ွိရာ)၊ မွိန္ကနိမ္း၊ ေကာ့ခပံု၊ ကြမ္တာ၊ ဘဲ့ရမ္းစတဲ့ မြန္တိုင္းရင္းသားမ်ား ေနထိုင္ရာ ေက်းရြာ(၉)ရြာကိုု ျဖတ္သြားရပါတယ္။ နယ္ၿမိဳ႕ငယ္ေလးဆိုေတာ့ ည(၈)နာရီ (၉)နာရီ ဆိုလ်င္ ကားအသြားအလာက အေတာ္ေလးကို က်ဲသြားပါတယ္။

အဲဒီရြာ(၉)ရြာအနက္က အနၱရာယ္႐ွိတဲ့ ရြာ(၂)ရြာကေတာ့ တာပသြန္ေက်းရြာနဲ႔ ေကာ့ခပံုေက်းရြာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဆိုပါရြာႏွစ္ရြာက ေတာအုပ္ေတြနဲ႔ ရာဘာၿခံ အရိပ္အေမွာင္က်ၿပီး လူေနအိမ္ေျခလည္း အေတာ္ေလးက်ဲပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္တတ္ရာရာေတြးၿပီး ေမာင္းလာေနတုန္း ျဖဳန္းကနဲဆို ဆိုင္ကယ္ ဆိုင္ကယ္ေရွ႕မီးေရာင္ေအာက္မွာ အျဖဴေရာင္သ႑ာန္ အရိပ္လိုမ်ိဳး အမ်ိဳးသားတစ္ဦး လမ္းတစ္ဖက္ကို ျဖတ္ကူးသြားတာကို ျမင္လိုက္ရတာမို႔ လန္႔ျဖတ္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ကို တံတားတစ္ခုကိုေက်ာ္အၿပီး လမ္းေဘးကို ဆြဲခ်လိုက္တယ္။ ေနာက္ဘီးက "ဖုန္း" ဆိုၿပီး ထေပါက္ေတာ့တယ္။

ဆိုင္ကယ္ဘီးေပါက္သံ ၾကားရေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္သြားသတိရတယ္။ ဆိုင္ကယ္ဘီးက တာယာကုန္ေနၿပီ။ ဆိုင္ကယ္ ေနာက္ၿမီးရမ္းသြားတာမို႔ မေမွာက္ေအာင္ထိန္းရင္း ထိုးရပ္သြားပါတယ္။ အေမွာင္ထဲမွာ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ ေနာက္ဘီးကို လက္နဲ႔စမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ "ဟိုက္သြားၿပီလို႔" ကြၽန္ေတာ္ အေမဋိတ္သံ ေရရြတ္မိေတာ့တယ္။ ေနာက္ဘီးက လံုးဝ ကြဲထြက္သြားတယ္။

စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ အကူအညီရလိုရျငား ဘယ္ရြာေရာက္ေနလဲလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္စိုးရိမ္စိတ္ဟာ ငယ္ထိပ္ထိ တက္ေဆာင့္ေတာ့တယ္။ ရင္ေတြလည္း တဒိန္းဒိန္းနဲ႔ ခုန္လာတယ္။ ေစာေစာက တံတားတစ္ခုကို ေက်ာ္လိုက္တာကို သတိရၿပီး စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ့ရြာသည္ အႏၱရာယ္႐ွိတဲ့ရြာ တာပသြန္ ဆိုတဲ့ရြာျဖစ္ေၾကာင္းကို သိ႐ွိလိုက္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က ကၽြန္ေတာ့္ဆရာသမားတစ္ဦး အဆိုပါရြာေရွ႕တြင္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းလာ ခိုက္ ႏြားႀကီးတစ္ေကာင္ျဖတ္ေျပးသြားတာကို ရုတ္တရက္ ဘရိတ္အုပ္လိုက္ရင္း အက္စီဒင့္ျဖစ္ကာ ဆိုင္ကယ္တိမ္းေမွာက္ဘူးေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္သြားသတိရလိုက္ တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ေက်ာ္လိုက္တဲ့ တံတားသည္ မႏွစ္ေလာက္က ရဲတစ္ဦး အသတ္ခံရၿပီး တံတားေအာက္မွာ အေလာင္းေဖ်ာက္ထားတဲ့ ျဖစ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္။

ျဖစ္ပံုကဒီလိုဗ်...

တာပသြန္ရြာရဲ႕တစ္ဖက္မွာ စစ္တပ္က အင္ဂ်င္နီယာတပ္တစ္ခု႐ွိတယ္။ အဲဒီတပ္မွာ နယ္တပ္ေတြက လက္ေဝွ ့ လာေလ့က်င္တဲ့ သင္တန္းတစ္ခု႐ွိတယ္။ မတစ္ေထာင္သား ေတြဆိုေတာ့ လူကလည္းစံု၊ စ႐ိုက္ကလည္းၾကမ္းၾကတယ္။ မေကာင္းတဲ့အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးကိုေခၚၿပီး ကာမေပ်ာ္ျမဴးၾကတာေပါ့။ အမ်ိဳးသမီးကတစ္ဦးထဲ စစ္သားေတြက အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ အမ်ိဳးသမီးလည္း ၾကာေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးနဲ႔တူပါတယ္။ ထြက္ေျပး တာကို ေနာက္ကစစ္သားသံုး ေလးေယာက္ေလာက္က လိုက္ဖမ္းၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ လမ္းေဘးမွာ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနတုန္း ရဲတစ္ဦးက ဆိုင္ကယ္နဲ႔ုျဖတ္အသြား ေတြ႔တဲ့အခါ "မင္းတို႔ကြာ..မိန္းကေလးတစ္ဦးကို..ဒီလိုဆြဲလား ရမ္းလားလုပ္တာေတာ့ မေကာင္းပါဘူးလို႔" ဝင္ေျပာရာက စကားမ်ားၾကရင္း ေနာက္ကေကာင္က တုတ္နဲ႔ ႐ိုက္လိုက္တာ ရဲ ပြဲခ်င္းၿပီးေသသြားတယ္။

ေသသြားတဲ့ ရဲအေလာင္းကို ဆြဲၿပီး တံတားေအာက္မွာ ထိုးထည့္ထားတယ္။ နယ္ထိန္း ရဲဆိုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာရဲစခန္းကလည္း သတိမထားမိဘူး။ ရဲကို႐ိုက္လိုက္တဲ့ စစ္သား ေတြကေတာ့ ဆိုင္ကယ္ကိုယူၿပီး လစ္တာ၊ ကံမေကာင္းစြာနဲ႔ဘဲ သံလြင္တံတားမွာ ဆိုင္ကယ္အေၾကာင္း ခိုင္လံုစြာ သက္ေသမျပႏိုင္လို႔ အဖမ္းခံရတယ္။ စစ္ေဆးလိုက္ ေတာ့ ရဲကိုသတ္တာေပၚၿပီ။ အေလာင္းကို သြား႐ွာေတာ့ (၃)ရက္ (၄)ရက္ေလာက္႐ွိၿပီ ဆိုေတာ့ ပုပ္ေနၿပီေပါ့။

အခု ကြၽန္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္ပ်က္တဲ့ေနရာ သည္ ထိုရဲအသတ္ခံရၿပီး အေလာင္းဖြက္ထား သည့္ ေနရာပင္တည္း။ စဥ္းစားရင္း ကြၽန္ေတာ္ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထလာတယ္။ ေဇာေခြၽးေတြလည္း ျပန္လာတယ္။ အာေခါင္ေတြလည္း ေျခာက္လာတယ္။ ရင္ေတြလည္း ရထားစက္ေခါင္း ခုတ္ေမာင္းသလို တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းနဲ႔ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာတယ္။

ညကလည္း တစ္ျဖည္းျဖည္းနက္လာတယ္။ ဒီအတိုင္းဆိုလ်င္ ျပႆနာ တက္ေတာ့ မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္က အလိုလိုေနရင္း သိေနတယ္။ ဆိုင္ကယ္ဘီး ေဂြ လိမ္ခ်င္လည္း လိမ္ပါေစေတာ့။ စက္ကို အတင္းႏိုးရာ အေရးထဲ စက္ကလည္းမႏိုး။ ႏိုးလည္းႏိုးေရာ ဆိုင္ကယ္ဖင္ တရမ္းရမ္းျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေမာင္းထြက္လာေတာ့ တယ္။ မီးအလင္းေရာင္႐ွိတဲ့ ေကြ႔ဝမ္းရြာနားေရာက္ေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ဆိုင္ကယ္ ထိုးရပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ သက္ေတာ္ေစာင့္၊ သြားေလရာရာ ယူသြားတတ္သည့္ ဖုန္းျဖင့္ အိမ္က ခ်စ္ဇနီးကို ကားတစ္စီးအျမန္လႊတ္ေပးဖို႔ အေၾကာင္းၾကားရပါေတာ့တယ္။

ဆက္သြယ္ႏိုင္တဲ့ ဖုန္းသာမရွိခဲ့လ်င္ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ ထိုေန႔ညက အျဖစ္အပ်က္ကို မည္သို႔ ျဖတ္ေက်ာ္ရမည္ကို စဥ္းစားႏိုင္ျခင္းမရွိေတာ့ေပ။ ကၽြန္ေတာ့္ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမမ်ားအေနျဖင့္ ဘယ္သြားသြား၊ ဘာလုပ္လုပ္ အဆက္အသြယ္မျပတ္ေစရန္ ဖုန္းေလးေတာ့ ေဆာင္သြားပါလို႔။ ေက်းဇူးဘဲ MPT ရယ္လို႔ ေျပာရမလို႔ေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီခင္ဗ်ာ။

US Military Power 2014

ကြၽန္ေတာ့္ဆီကေန တိုက္႐ိုက္တင္မရလို႔ blog ကေန တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဂၽြန္လြင္ေျပာသည့္ စားခြက္လုသည့္ျပႆနာ

Sept 6, 2014
ေရႊမန္းတင္ေမာင္သား

လွႏုထြန္းသည္ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲျခင္း၊ ေမျမတ္ႏိုး၏ မိခင္သည္ မသိ နားမလည္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းေၾကာင့္ ျပႆနာျဖစ္ျခင္းကို အစပ်ိဳးခဲ့ျခင္းလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။

ေမျမတ္ႏိုး ကိုးရီးယားမသြားခင္ လွႏုထြန္းက ဂၽြန္လြင္ဆီကို ေခၚသြားၿပီး မိတ္ဆက္ေပး ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဒီလိုဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္လာမွာကုိသိလို႔ ဂၽြန္လြင္က လွႏုထြန္းကို ႏွစ္ကိုယ္ၾကား အသိေပးခဲ့တာကုိ လွႏုထြန္းက နားမေထာင္ဘဲ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ခဲ့တာပါ။ ကိုးရီးယားက ျပန္လာၿပီးေတာ့လည္း ဂၽြန္လြင္ ထပ္သတိေပးထားကို နားမေထာင္ခဲ့ပါဘူး။

ေမျမတ္ႏိုးအေနနဲ႔ မေအာင္ျမင္ခင္တုန္းကေတာ့ လွႏုထြန္း ေစလိုရာေစပံုစံမ်ိဳးကို လက္ခံခဲ့တာပါ။ ေအာင္ျမင္မႈပံုစံရလာေတာ့ ဂၽြန္လြင္ေျပာသလို "နဂၤါးအေမာက္ေထာင္ တာမဟုတ္၊ အတက္ေတြပါထြက္လာတာ" ဆရာကိုအာခံေတာ့ အာေခါင္ လွံစူးတယ္လို႔ ဘဲဆိုရမလား။ ေရရွည္ကုိမၾကည့္ ေရတိုကိုၾကည့္ေတာ့ ၾကားထဲက ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားေတြ မ်က္ႏွာပ်က္ရၿပီေပါ့။ အႏုပညာေလာကသည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ရပ္တည္လို႔ရေသာ ေနရာမဟုတ္။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ကိုယ္တာဝန္နဲ႔ကိုယ္ ထမ္းေဆာင္ပါမွ ေရရွည္တည္တံ့ႏိုင္တဲ့ အရာမ်ိဳးပါ။

ဗြီဒီယိုဖိုင္ေတြမွာ သရဖူျပန္ေပးဖို႔ လွႏုထြန္း ငိုယိုၿပီး ေတာင္းပန္ေနတာကို ေတြ႔ၾကမွာပါ။ ဒီလိုေတာင္းပန္ေနျခင္းဟာ သူမွားလို႔မဟုတ္၊ တရွက္ကေန ႏွစ္ရွက္မျဖစ္ရေအာင္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံဂုဏ္သိကၡာအတြက္ ေျပာေနျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အစကတည္းက ဆရာ၊ တပည့္ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ တိုင္တုိင္ပင္ပင္ ညွိညွိ ႏႈိင္းႏႈိင္းလုပ္ခဲ့လ်င္ ယခုကဲ့သို႔ အေၾကာင္းျဖစ္လာစရာမရွိေပ။

ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ေနာင္လာမယ့္ အႏုပညာရွင္မ်ားအေနျဖင့္ ပထမ ဦးဆံုးလုပ္တာသည္ ကိုယ့္ဝမ္းေရးေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္လာေတာ့ ဝမ္းေရးတြင္မကေတာ့ပါဘူး။ ႏုိင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ပါ ဆိုင္လာၿပီဆိုတာကို သေဘာ ေပါက္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း သင္ခန္းစာယူၾကပါစို႔။

ေလလိုင္းၾကားက ေမျမတ္ႏိုးနဲ႔ လွႏုထြန္းတို႔ရဲ႕ ၾကက္ဖခြပ္သံ

Sept 5, 2014
ေရႊမန္းတင္ေမာင္သား

ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ိဳး၊ ဂုဏ္သိကၡာေတြကိုမေထာက္ လုပ္ရက္လိုက္ေလျခင္း။

၂၀၀၇ခုႏွစ္က တိမ္ျမွပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ အဖြဲ႔ပါ။ ဒါကို ၂၀၁၁ခုႏွစ္မွာ Miss Asia Pacific World အေနနဲ႔ ျပန္လည္အသက္သြင္းခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ျပန္လည္အသက္ သြင္းတဲ့ႏွစ္မွာဘဲ ျပသနာေတြရွိခဲ့တယ္။ လွႏုထြန္းလည္း ေမျမတ္ႏိုး သရဖူရၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းက်မွ သိခဲ့ပံုရပါတယ္။

Miss Asia Pacific World Organization သည္ မည္သည့္အဖြဲ႔မ်ိဳးလည္း၊ တရားဝင္ ရံုးခန္းမရွိ၊ လိပ္စာမရွိဘဲနဲ႔ ဒီလိုအဖြဲ႔မ်ိဳးကို တည္ေထာင္ထားတာ ဘာသေဘာပါလဲ။ သရဖူေပးတာ သူတို႔နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေစခ်င္လို႔ ေပးတာမ်ိဳးဆိုတာကေတာ့ သဘာဝ မက်ပါဘူး။ အလုပ္ခုိင္းမဲ့လူကုိ ဒီလိုနည္းနဲ႔ လူစုတာလား။ ဒါဆိုရင္ အေႏွာင္အဖြဲ႔နဲ႔ ေပးတဲ့ သရဖူမ်ိဳးကိုယူဖို႔ ဘာေၾကာင့္ လွႏုထြန္းတို႔က ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတာလည္း။

အဓိက အမွားမ်ားသည္...
၁။ ေလွ်ာက္လႊာပံုစံျဖည့္ရာတြင္ ကိုးရီးယားအဖြဲ႔မွ သူတို႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ အသက္ (၁၈)ႏွစ္ ကန္႔သတ္ထားတာကို လွႏုထြန္းတို႔မွ အသက္အမွန္(၁၆)ႏွစ္ (အစား) (၁၈)ႏွစ္ ဟု ျပင္ဆင္ျဖည့္သြင္းခဲ့ျခင္း။

၂။ သရဖူရယူျခင္းသည္ သူတုိ႔ႏွင့္အလုပ္လုပ္ျခင္းဟု သတ္မွတ္ၿပီးျဖစ္ကာ (၃)ႏွစ္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုျခင္း၊ (၆)လသင္တန္းေပးျခင္းအတြက္ လိုအပ္သည့္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ Plastic Surgery ခြဲစိတ္ကုသမႈကို ေမျမတ္ႏိုး ခံယူခဲ့ျခင္း။

၃။ ခြဲစိတ္ကုသမႈ ခံယူၿပီးေသာ္လည္း ေမျမတ္ႏိုးသည္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားျဖင့္ ဆက္လက္မလုပ္ကိုင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္း။

၄။ ျပန္လည္သိမ္းယူသည့္အေၾကာင္းကို ေလယာဥ္ေပၚေရာက္မွ သိရွိေၾကာင္း အေၾကာင္းျပကာ သရဖူကုိ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ယူေဆာင္လာျခင္း။

၅။ ဆရာ၊ တပည့္အၾကား ဆက္ဆံေရး ေျပလည္မႈမရွိျခင္း။

ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိလာတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ကမၻာက စိတ္ဝင္စားလာနဲ႔အမွ် ျမန္မာ ႏိုင္ငံရဲ႕ပံုရိပ္ဟာ ႏုိင္ငံတကာမွာ ထင္ဟပ္လာပါတယ္။ မိမိတုိ႔ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္သည္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ ညွိဳးႏြမ္းသိကၡာ က်စရာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တာကေတာ့ အလြန္ပင္ ရွက္ဖြယ္ေကာင္းပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာကို ဝင္ေရာက္ထိုးေဖာက္ေနသူမ်ားအဖို႔ အေသးအဖြဲ႔ကအစ အစစအရာရာ သတိထားဆင္ျခင္ၿပီး ႏိုင္ငံအက်ိဳးေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါမွ ေတာ္ကာ က်ပါမယ္။

သို႔မဟုတ္ ငယ္ငယ္တုန္းက မိန္းကေလးေတြ ၾကက္ဖခြပ္တမ္းကစားသလို သူႏိုင္၊ ငါႏိုင္ခြပ္ရင္း ခြပ္ရင္းက ထမီလန္ကာ လဲက်တဲ့အျဖစ္မ်ိဳးကေတာ့ ကိုယ့္သိကၡာ ကိုခ်တာနဲ႔ အတူတူျဖစ္ပါေၾကာင္းလုိ႔ ေျပာပါေစေတာ့ဗ်ာ။